Ел басына күн туса...
Ел басына күн туса,нағыз отансүйгіш жандар өздерінің өмірлерін пида етуге дайын болған болар еді.Сан ғасырлық тарихымызда басымыздан небір нәубеттер мен азаптар өтті ғой.Кең-байтақ әрі шұрайлы жерімізге,момын да қонақжай халқымызға көз тіккендер қаншама?Осындай талай қызыл қан мен көл суындай тер төккен батырларымыз бен даналарымыз қыршынынан кетіп,баяғы бейқам өмірлерінен айырлаған еді.Өткеніміз бен бүгінімізде,келешегімізде де қазақ халқының әрқайсысы елі үшін туып,елі үшін от кешетініне сенімді бола аламыз.Дана халқымыздың "ел басына күн туса,ерлер атқа салар ер" деген мақалы соның айғағындай.
Соғыс деген - атауы құлаққа жағымсыз,көпшілікті жылатып,көпшіліктің жақындарынан айырылуына себепкер болатын,көптеген адамдар мерт болатын қасіретке толы сөз.Кешегі Қаракерей Қабанбай,Қанжығалы Бөгенбай,Шапырашты Наурызбай,хан Абылай одан кейінгі Ұлы Отан соғысындағы Б.Момышұлы,М.Мәметова,Ә.Молдағұлова сынды батырларымыздың ерлік істері ел тарихында алтын әріппен берілген.Ал тәуелсіздік үшін болған соңғы күрес желтоқсан оқиғасындағы жас студенттердің қайсар әрекеттері мен өжетті сөздері біздер үшін өшпес өнеге дей аламыз.Бұлардың бәрі еріккеннен не атақ үшін күреспеді.Олар елдігімізді сақтау үшін,жауға тойтарыс беру үшін,болашақ үшін күресті деп білемін.Ақын Ж.Молдағалиев атамыз:
Туады ерлер ел үшін
Өлмейді ісі мәңгілік,
Өшпейді абзал есімдер.
Ұрпаққа жетіп мәңгілік
Кешпейді есыл ер, — деп жырлағандай,біз де қару алып соғыспасақ та еліміз үшін ерен еңбек етуіміз керек.