Распускае- ае окончание, рас приставка, спуск корень
уцяклi - I окончание, уцякли корень
садIзIцца- а окончание, сад|з|цц корень
неуверенно что правильно закончила школу давно
Жила-была на свете зима. Она была белая, одинокая и холодная для всех. С ней никто не хотел дружить.Однажды она разозлилась. Все люди боялись выйти на улицу. Так как, зима после того как разозлилась стала ещё сильнее, холоднее. Но в один прекрасный день зима начала таять. Она начала плакать. Одна девочка по имени Катя подбежала к тающему снегу и она успокоила снег который плакал. С тех пор зима была радостной, весёлой, доброй как не бывало.
Рмпорупогекншпппрлбраполрполрар
Зіма амаль заўсёды прыходзіць раптоўна. Ціха і ўрачыста. Усё ў прыродзе замірае ў прадчуванні яе прыходу. Зямля, растузаная восеньскімі халоднымі дажджамі, начамі замярзае ледзяной скарынкай, ператвараючыся ў суцэльную непраходную золь. І здаецца, што цяжкім чорным хмарам канца не будзе, і ніколі ўжо не адступіць глейкая шэрая моразь. Але нешта мяняецца, становіцца яшчэ больш цямнее, паветра згушчаецца наэлектрызаваным прадчуваннем. Вось менавіта тады, калі напружанне дасягае невядомай мяжы, прыходзіць зіма. Замест дажджавых кропель свінцовыя хмары пачынаюць губляць снег. Спачатку рэдкія, нясмелыя сняжынкі ласкава кладуцца на зямлю. Паступова сняжынак становіцца больш, ім становіцца цесна, яны зліпаюцца ў шматкі, а хмары, моўчкі, з надзелены спяшаюцца абсыпацца на зямлю снегам. Зямля хутка пакрываецца тоўстай пухнатай коўдрай. Усе тоне ў белізне — і зямля, і неба. І, здаецца, што прырода уздыхае з палёгкай — зіма прыйшла ! І здараецца цуд ! Празь дзірку ў схуднелай хмары прарываецца сонечны прамень! Яркі, магутны, пераможна-радасны! І ўсё выбухае мірыядамі іскрыстых