Расшчодрыцца-раздобрыцца,
распагоджвацца- праясняцца,
узгорак- узгор'е,
размяжоуваць- падзяляць,
растлумачыць- паяснiць,
беспарадак-непарадак,
бесклапотны-бестурботны.
На узгорку я убачыу жабку.Дождж скончыуся i неба пачало праясняцца.
Хлапчуку,вучню,кавалю,жыццю,падарожжу,здарэнню,дзеду,брату,таварышчу,каню,парсюку,папугаю. Я думаю ты знаешь что эти слова вставить надо в словосочетания.
1) Мінулась поўнач, заспяваў певень.
2) Канчаецца паляна,пачынаецца бярэзнік.
3) Дзень быў нейкі хмарны, хвалі біліся аб бераг.
4) На пагорках пасвіліся чароды, аратыя працавалі ў полі.
<span>5) Зайшло сонейка, ўсё пацямнела.</span>
У вершы "Беларуская песня" аўтар паказвае нам сваю любоў да свайго роднага краю.
У вершы, мы бачым, як аўтар апісвае прыроду роднага краю:
"Нават мёртвым я згадаю высокія зоркі,
Над ракою барвовай і цёмнай палёт скураная,
Белы ветразь на сініх азёрах, шырокіх і гордых,
І боры-акіяны, і неба - цвіценне льнов. ».
Аўтар параўноўвае свой родны край з квітнеючай грушай: "Ты - наш край. Ты - квітнеючая груша над дзедаўскім домам," і хоча нам даць зразумець, што на самой справе, наш край - гэта квітнеючы край. Ён расквітае і паказвае сваю вытанчаную прыгажосць, але толькі толькі ад чалавека залежыць, ці пабачыць гэты чалавек, такую прыгажосць! Калі б чалавек пачаў прыглядацца ў свой край, то ён бы пачаў заўважаць усю яго прыгажосць і вытанчанасць.
Уладзімір Караткевіч прымушае нас задумацца аб тым, каб мы па-іншаму пачалі ставіцца да свайго роднага краю, пачалі яго любіць і пачалі яго абараняць да апошняга ўздыху.
Сцяг
с - [c] - зычны, глух, цвёрды;
ц - [ц'] - зычны, звонкі, мяккі;
- [й'] - зычны, санорны, мяккі;
я
- [а] - галосны, націскны;
г - [г] -зычны, звонкі , цвёрды;
4 літары 5 гукау