Достық – адамдардың бір-біріне адал, қалтқысыз сеніп, бір мүдделі, ортақ көзқараста болатын қасиеті. Достық өзара жауапкершілік пен қамқорлықтың, рухани жақындықтың белгісі. Нағыз достық кісіге шабыт беріп, өмірде кездесетін түрлі сәтсіздіктерге мойымауға, басқа түскен қайғы мен қиыншылықты бірге көтеруге жәрдемдеседі. Дос-жарандардың мінездері әр түрлі болып келуі мүмкін. Мысалы, біреуінде қызбалық не шабандық, екіншісінде тұйықтық не жігерсіздік байқалса да, бұлар достыққа кедергі бола алмайды, қайта нағыз достық осындай кемшіліктерден арылуға көмектеседі. Сатқындық, екі жүзділік, өтірікшілік, өзімшілдік достықпен сыйыспайды. Қазақтың дәстүрлі әдеп жүйесінде достыққа үлкен көңіл бөлінеді. Халық арасында достық туралы...
1.Әйел ашуланса күші тек өзіне жетеді.
2.Әр атаның өзінің ұлы бар,
әр бұтаның өзінің гүлі бар
3.Әркімнің өз жері-Мысыр шаһары
4.өзім білем өрге апармас
5.отан қадіріне жетпеген,өз қадіріне де жетпейді
Біз, адамдар көбіне «Бақыттымын» деп айтпаймыз. Сол сәт біздің бақытты шағымыз екенiн де біле бермейміз. Уақыт өте келе барып, сол күндердің бақытты шақ екенін байқаймыз. Көңілімізге сәл қаяу түссе, өзімізді бақытсыз сезінеміз, өз өміріміздегі, жеке басымыздағы шешімі табылмай жүрген маселелерді ғана ойлап, абыржу хәлін тудырамыз. Осы тұста жиырмасыншы ғасырдың көрнекті жазушысы, психолог Дейл Карнегидің афоризміне тоқталсақ: «Өзімізді бақытсыз деп сезінуіміздің себебi, басымыздағы бақытымызды тіршілікпен алысып жүріп, байқамауымызда». Бақыт - атақ та емес, мансап та емес. Байлық, әр жанның түсінігінше әрқалай. Мысалы, ата-ана үшiн - баласының амандығы, мүгедектер үшін - денсаулық амандығы, зағиптар үшін - әлемнің жарығын бip көру. Ал, мен ушін бақыт - ата-анамның және бауырларымның амандығы, үміттерін ақтап, оқуымды аяқтап, өз бетіммен жұмыс жасап, еңбегімнің жемісін ата-анама таттыру. Міне, осының өзі мен үшін бip бақыт болып саналады. Сондыттан, Д. Корнегидің мына сөзін ұмытпағанымыз абзал: «Бақыт тапқыңыз келсе, өзгелердің сізді мойындауы туралы ойламаңыз. Қуанышты өз ішіңізден табуға тырысыңыз. Өз-өзіңізбен бақытты болыңыз
Ораторская речь.
Ораторская речь - это сложный и художественный раздел казахской устной литературы. Казахскую ораторскую речь можно условно разделить на три вида: ораторское воспевание, ораторские посвящения и ораторские споры. Ораторские слова бывают трех видов: совет, властвование и торжественные слова. А по структуре разделяются на введение, изложение и заключение. Если ораторское воспевание показывает взаимоотношения между людьми, а ораторское посвящение философское мировоззрение народа, то орасторский спор описывает древний обычай казахского общества законного регулирования предметных и духовных споров.
Не лишним будет знать....
Слово "оратор" используется в казахском языке с древних времен. Это слово соприкасается по смыслу со словами мудрый, советчик, гений. Слово "оратор" используется в казахском языке наряду со словами "красноречивый", "речистый", "словесник-импровизатор", "говорун", "рассказчик". Слово "шешен" на казахском языке на интернациональном языке можно обозначить как "оратор". В словаре Даля приводится следующим образом: оратор - краснослов, речистый человек, мастер говорить. Все это означает человека, умеющего говорить впечатляюще, красиво, изобразительно, художественно и рассудительно. В казахском языкознании слово "шешен (оратор)" имеет много значений:
1) человек, занимающийся ораторским искусством;
2) человек, выступающий на собраниях, перед аудиторией, и т.д.;
3) человек, усвоивший художественную речь, умеющий красноречиво сказать.
(С анталогии казахской педагогической мысли)
Объяснение:
орталық - орта, лық, тал, ал, тар.
мемлекеттік - тік, мемлекет, кет, тіл.
орналасқан - қан, лас, ала, қала, асқан, орналас.
түрлі - түрі, лі, тіл, үтір.