<span>Драма «Раскіданае
гняздо» напісана ў 1913 г. Галоўнай тэмай з'яўляецца змаганне за зямлю і волю.
Праз усю п'есу праходзіць тэма пошукаў народнага шчасця, праўды.Характары
галоуных герояу драмы зусим розныя, у кожнага з герояу свая прауда. Лявон
Зяблік, шукаў справядлівасці, але нічога не дабіўся. Даведзены да
роспачы, Лявон Зяблік сканчвае жыццё самагубствам. Пасля смерці бацькі права на
зямлю з новай сілай адстойвае яго старэйшы сын Сымон. У адрозненне ад
бацькі, Сымон гнеўна пратэстуе супраць несправядлівасці. Ён уступав на шлях
рэвалюцыйнай барацьбы.Ён вырашае шукаць прауду силай. Зоська — сястра
Сымона — таксама імкнецца да лепшага жыцця, шукае праўду, але не можа знайсці
яе, бо жыве ў казачным свеце. Яна личыць што прауду трэба шукаць у
каханни.Панич шукау прауды у судзе, праз суд ён спрабавау сагнаць з зямли
сялян. Данілка — падлетак, не па гадах
разумны, разважлівы. Яго, як і Зоську, вабіць прыгожае, на працягу ўсёй п'есы
ён майструе скрыпку. I калі бацька разбівае скрыпку, Сымон пагражае зрабіць
новую. Ясна адно: без скрыпкі для Данілкі свет «не гучыць» — без музыкі няма
гармоніі ў тым малым свеце, што яго акружае, як і ва ўсім Сусвеце. Шлях, абраны
Данілкам, — гэта шлях музыкі, творцы.</span><span> Жонка Лявона Марыля пасля смерці мужа яна ў
роспачы, не ведае, дзе шукаць паратунку, як накарміць і абагрэць дзяцей.
Спрабуе ўгаварыць Сымона пайсці на службу да паніча. Але Сымон адмаўляецца ад
прапановы. Надзеі ж на дачку Зосю, Марыля не бачыць. Тлумачачы сваё трагічнае
становішча воляю Бога, маці шые жабрацкія торбы.</span><span> Я лічу, што адшукаць страчаную бацькаўшчьшу, вырвацца з-пад прыгнёту
і ўціску, здабыць зямлю і волю можна толькі шляхам барацьбы, змагання — такая
асноўная думка твора.</span>
Гоголь в данной повести отразил неравенство между "мелкими чиновниками" и богатыми людьми.Наш дорогой Акакий-человек униженный и готовый смирится с унижением.Это печально и в этом есть некий смысл.Человек,для которого самым большим счастьем в жизни стала шинель,и потеряв ее,он потерял и то недолгое счастье,которое обрел.
Истррия ,которую рассказал Костя,он услышал от отца.Как-то Гаврила,плотник,пошёл в лес и встретил там красивую русалку.Долго звала она Гаврилу,но тот не поддавался.А когда почувствовал,что сил сопротивляться больше нет,то осенил себя крестным знаменем.Русалка заплакала и сказала,что он тоже всю свою жизнь слёзы будет лить вместе с ней.После этого плотника никто не видел весёлым. Сам Тургенев не рассказывает,что произошло в дальнейшем с Костей.Автор это делает,чтобы мы сами представили последующую судьбу мальчика после этого случая.