Хвошча, хвошча дождж,
Воўк схаваўся ў хвошч.
Хвост пад <em>хвашч</em><em>ом</em>, (Т.с.)
А сам пад <em>дажд</em><em>ом</em>. (Т.с.)
<em>Сен</em><em>ам</em> (Т.с.) шапаткім
у шалашы,
мышка шустрая,
уночы не шуршы.
___
Тлустым шрыфтам выдзеленыя канчаткі.
Бухгалтар праверыў разлікі і зразумеў: туды закралася прыкрая памылка.
Будзем глядзець праўдзе ў вочы: для гэтага нам трэба ліцэнзія.
На аўкцыёне прадаецца ваза, я табе пра яе расказваў.
Сёння менеджарам стаў Пётр, хутка я стану.
1)Лёгка, добра было на душы, і, калі б не клопат, выкліканы заданнем, якое я атрымаў, можна было б цалкам аддацца сузіранню таго, як хораша надыходзіла маладая вясна.
2)Неба было чыстае, сонца свяціла ярка, аднак не грэла: надыходзілі самыя марозныя дні зімы.
3) Мікола не адказаў, але па яго суровым позірку яна прачытала, што ён не пахіснуўся, і адчула: з ім будзе цяжка.
4)Перадасенняе сонца, хоць яно і здаецца цёплым і яркім, усё ж грэе толькі з тога боку, куды падаюць промні, а ў цяньку яго быццам і няма: павернешся спінаю ад сонца, адразу ж адчуеш халадок.
Задать вопрос к придагательному!
Ответ:
Калі я летам жыў у бабулі, здарыўся адзін цікавы выпадак. У бабулі быў прыгожы чорны кот Мурчик. Ён быў вельмі разумны, але меў незалежны характар. Ён свабодна гуляў па акрузе, наводзячы жах на суседскіх катоў і нават іх гаспадароў. Калі яго бралі на рукі, ён адразу вырываўся і мог падрапаць.
І вось аднойчы Мурчик знік. Раней ён часам знікаў на ноч, самае большае на суткі. А тут не з'яўляўся дома тыдзень. Усе засмуціліся, бабуля баялася, што з катом што-то здарылася. Яна хадзіла па вуліцах, пыталася ў суседзяў, але Мурчика ніхто не бачыў.
І вось як-то мы з бабуляй праходзім міма аднаго дома, а там каля брамкі сядзіць чорны кот, вельмі падобны на Мурчика. Мы спыніліся, а ён хутка падбег і пачаў церціся аб ногі. Гэта быў Мурчик. А аказалася, што гаспадары гэтага дома з'язджалі на некалькі дзён і выпадкова пакінулі фортку адкрытай. Мурчик залез ўнутр, таму што адтуль пахла рыбай. Суседзі сушылі яе ў кухні на акне. І Мурчик ў іх адсутнасць ласаваўся рыбкай. А калі суседзі вярнуліся і заўважылі, хутка вылез у і збег.
Нам з бабуляй было вельмі сорамна за Мурчика, калі суседзі распавядалі гэты пацешны выпадак. Але яны не моцна раззлаваліся, таму што самі забыліся зачыніць фортку. Мы ўсе пасмяяліся, але потым бачылі, што Мурчик часта наведваўся да іх у двор і падоўгу сядзеў, сочачы вачыма за фортачкай, на якую суседзі павесілі ахоўную сетку.
Объяснение: