Селянін-бядняк Лявон Зяблік атрымаў у спадчыну ад бацькі невялікі кусок арандаванай панскай зямлі. Яшчэ дзяды і прадзеды апрацоўвалі гэтую зямлю. Але парадкі змяніліся. 3-за мяжы вярнуўся малады пан і пачаў зганяць з зямлі арандатараў. Пяць гадоў судзіўся з дваром Лявон Зяблік, шукаў справядлівасці, але нічога не дабіўся, бо царскі суд абараняе інтарэсы багатых. Даведзены да роспачы, Лявон Зяблік сканчвае жыццё самагубствам. Пасля смерці бацькі права на зямлю з новай сілай адстойвае яго старэйшы сын Сымон. Галоўнае ў яго характары — гэта свабодалюбства, нянавісць да прыгнятальнікаў, вера ў свае сілы. У адрозненне ад бацькі, Сымон гнеўна пратэстуе супраць несправядлівасці. Ён уступав на шлях рэвалюцыйнай барацьбы. Стаць на гэты шлях яму дапамагае Незнаемы — прафесійны рэвалюцыянер. Разам з Незнаемым Сымон ідзе на «Вялікі сход! Па Бацькаўшчыну!»
Зоська — сястра Сымона — таксама імкнецца да лепшага жыцця, шукае праўду, але не можа знайсці яе, бо жыве ў казачным свеце. Лес яе складваецца трагічна: яна пакахала паніча і жадае прымірыць з ім Сымона, шчыра верыць, што сваім каханнем можа выратаваць сям'ю. Але жыццё разбівае мары Зоські. I яна разам з Сымонам ідзе на «Вялікі сход! Па Бацькаўшчыну!».
Марыля — жонка Лявона Зябліка — натура цярплівая, пакорная. Яна таксама хоча прымірыць Сымона з панічом, угаворвае яго ісці ў двор на службу.
(Выбирай любого.)
Полювання Лиса Микити завжди було вдалим бо, вiн був завжди дуже хитрим, йому завжди було легко когось обдурити. Ще вiн був дуже спритний.
В поэме написанную в 1818 годах Пушкин говорил о сказочных персонажах. Изначально автор хотел написать поэму как богатырьскую. Писал он её когда сильно болел. Поэма состоит из 6 частей. Начала печататься в "Сыне отечества". В 1820 году он написал к нему эпилог. Извени если что то нетак.