АҒАШ ТАМЫРЫНАН СУ ІШЕР
Ағаш айғайға кұламайды.
Ағаш жапырағымен, жер топырағымен.
Ағаш кессең ұзын кес, шаба келе қысқарар.
Темір кессең қысқа кес, соға-соға ұзарар.
Ағаш қамшы көп, аттанарда бірі жоқ.
Ағаш қисығын тез түзетер,
Адам қисығын көр түзетер.
Ағаш та бір жерде көгереді.
Ағаш тамырымен, адам досымен мықгы.
Ағаш тамырынан су ішер.
Ағашты жемісінен таниды,
Адамды ісінен таниды.
Ағашты жердің ырысы мол,
Бауырмалдың тынысы мол.
Ағашты үй жанынан еге түс: кұндіз саяң, түнде панаң.
Ағаш үстаған жерінен сынбас.
Ағашы аласа болса да алмасы тамаша.
Артында мал калғанша, тал калсын.
Аялы ағаш — саялы.
Бабалар еккен шынарды балалар саялайды.
Бабаның тал қоңдырғаны өзіне ат қалдырғаны.
Бағбан болсаң бақ өсір,
<span>"балама" деп тағы өсір.
</span>Қараған — кен, тобығы — ем.
Қараған өз жерінде гүлдер.
Қараша құс мекендер
карағай, қайың, тал басын.
Киік, құлан мекендер
асқар таудың жал басын (Алмажан).
Қу ағашқа құс қонар.
Қу ағашқа ну ағаш сүйеу.
Қурай тартсаң күй шығар,
Ағаш тартсаң үй шығар.
Құдықтан су ішкен казғанға рахмет айтады,
Ағашты көлеңкелеген еккенге рахмет айтады.
Мәуелі ағаш майысқақ.
<span>Мәуесі бардың әуесі бар.</span>
Менің Отаным- Қазақыстан. Менің елімнің есепсіз баилығы керемет халқы бар.Осынау ұлан-байтақ жерді бізге мұраға қалдырған ата - бабаьарымызға рахмет.Құдайға шүкір 91-жылдан бері бейбіт елміз.Менің байлығы дегенім пайдалы қазбалар. Керемет Жаңа Астанасы бар елде тұрған недеген бақыт. Менің Отаным-Қазақстан және мен оған қуныштымын.
Музыканың сазына сəйкес əсем билейтін кісіні "биші" дейміз. Бишілер мың бұрала би билейді. Олар көптеген жетістіктерге жетеді. Халықтың көзайымына айналады. Бишілер хореографтардан сабақ алып, үйреніп білген қимылдарын биге қосып жүреді. Мен бишілерді талант иесі деп ойлаймын.
<span>Аллах тагаланын жаратылысты алты кун ішінде жаратканы адамзатка елшілер аркылы
тусірілген кітаптарында толык баяндалган. арине гаршы уакыт есебі адамзат
есебімен тен емес, сондыктан жаратудын озі кандай этаптардан турганы бір Аллага
гана малім. Енді осы уакытша жалган дуниенін озі канша заманга жоспарланганын
карапайым казак «бес кундік» деп, оны «багы заман, соны заман, ежелгі заман,
баягы заман, акырзаман» деп, бес этапка боліп айткан. Ар заманды бір кунге тенеп,
багы заманнын алгашкы адамынын атын осы кунге дейін есте сактап «АДАМ» деп, ал
одан тараган урпактарын «адамзат» деп дурыс атайтын бірден бір халык - казактар.
галымдардын пайымдауынша алманын алгашкы жабайы отаны «Алма-Ата онірі» деуі рас
болса, жумак неге Жетісуда болмаска. Тіптен Адам ата мен Хауа ананын жумактан
куылуына себеп болган жемісті «АЛ МА» (алуга тиым салынган жеміс) деп атауына не
айтуга болады. Нух пайгамбардын кемесі Казыгурыт тауынын басында калган дегенге
біреу сенеді, ал біреу сенбейді. Дегенмен сенбегеннін де, сенгеннін де далелі
жок. Атам Казак «Казыгурыттын басында кеме калган. Ол аулие болмаса неге калган»
деп айткандыктан мен оган сенемін. Себебі халык айтса калт айтпайды. Баягы заман
Иса пайгамбардын дуниеге келуіне дейінгі омір, ал акыргы заман ол осы біздін
заманымыз. Сонда Алланын гарышта екенін болжап оны «Кок Танірі» деген,
жаратылыстын гайып боларын сезіп оны «жалган» деген, баласын «балшык»,
дуниесін «бок» деген, барлык жаратылыстын жер судын, жан-жануардын киесін білген,
Аруактын тылсым сырын уккан жане оз гумырын осынын барімен жуйелі турде етене
жанастырып, тугел создін тубірін курастырган, жеті кокті, тогыз планетаны,
шокжулдыздын санын, салдарын білген, создін кудыретін кызыл тілге байлаган
казактын кім екенін, урпагым саган таныстырып кетуім маган парыз. Адам адасарында
оз ойына гана іліседі, сондыктан ар нарсенін байыбына барып, акылга салып,
бабалардын сара жолынан тайма. Біреулер урпагына кап-кап акша калдырса, енді
біреулер уй салып, дуние беріп жатыр, ал мен саган тек аталы соз жане акыл
калдырамын, кейін, дуние бок кусан, оны озінде жинап аларсын. Мен мунда арбір
акенін баласына, аганын інісіне, інісінін агасына, ененін келініне, келіннін
енесіне, елінін басшысына, азаматтын еліне, моллалардын муміндерге, муміндердін
моллаларга, атасынын урпагына, урпагынын атасына т.б. катынастардын озара айта
алмай журген акылын, ойын теріп жаздым. Бугінгі куні когам мушелері біріне бірі
акыл айтып, бірін бірі тындап, акылдасып айтар ангімелері таусылып, урпактар
сабактастыгы тугілі, отбасы ангімесі токыраган заманга тап болдык. Жатырдагы бала
мен жантайган шалдын нені істеп, нені істемегені дурыс, омірді калай бастап
калай аяктаган жон. Бул дуниеден калайша дурыс отіп, ахиретке калайша дурыс
жетуге болатыны туралы коптеген сурактарга жауабын беруге тырыстым. Ен бастысы
кейінгі урпак кумдай шашып алган ата-баба осиеттерінін озегіне урпагымды буруга
тырыстым. Оган апаратын мын сокпакты бір сара жолга, ата-бабамыздын тоте жолына
салуды максат еттім. Адамзатты жерге жібергеннен бері Алла тандаулы халыктарына
сара жол сілтей отырып, жалпыга еркіндік берді</span><span> </span>
Уақыт қайта келмейтін дүние
Зымырап өтер күндер,айлар,
Жылдармен қоса менің өмірім
Пай, пай шіркін қайта келмейтін
Сол бір кездер ай
