Выезжая на природу,
Люди тут же лезут в воду.
Надо о себе заботиться:
Прямо с ходу не нырять!
Вдруг там, русалки водятся -
Могут защекотать....
Бог создал для нас природу.
Твердь земную, воздух, воду.
Только теперь приходится
Грозно писать: "Не нырять!"
А надо бы всем заботиться
Мусор свой забирать.
Мораль той скзки такова:
Королю надо было веретена не запрщать, а дочь обучить этому ремеслу. Тогда бы она, при достижении совершенолетия, не укололась.. . Потому, что знала и умела с этой штуковиной обращаться.
<span>:))</span>
<span> один из трёх островов </span>архипелага Хуан-Фернандес<span> (площадь 47,9 км²). Он расположен в юго-восточной части </span>Тихого океана<span>, 674 км западнее берегов </span>Чили<span>. До 1966-го года он назывался </span>Isla Más a Tierra<span> (рус. </span><span>Мас-а-Тьерра
</span>
Роль главного героя которого полюбил Герасим
Мағжан Жұмабаевтың "Батыр Баян" поэмасының желісі де осыған ұқсас. Поэма аса көркем деңгейде, ерекше шабытпен жазылған. Сезім де, махаббат та, батырлық та, жан күйзелісі де дастанда жыр болып өріледі. Поэмадағы батыр Баян тағдыры ешкімді де бей-жай қалдыра алмайды. Шоқтығы биік Баянның бейнесі поэмада былай суреттеледі: - Қанайым, ойың удай, тілің шаян, Амал не, келген жоқ қой батыр Баян. Көп жаудың албастысы, ел еркесі, Баянның батырлығы алашқа аян. Баянның әруақты құр атынан Көп қалмақ болмаушы ма ед қорқақ ноян? Наркескен, өрттей ескен қайтпас болат, Баянсыз қанатымды қалай жаям?! Би Қанай! Аттанбайды хан Абылай, Келмесе қандыбалақ батыр Баян, — деген Абылай сөзінен батырдың хан ордасындағы орны мен беделін байқайсыз. Баян батыр ел рухы мен батыр рухының биіктігін барлық құндылықтан жоғары қояды. Елдің мүддесі Баян үшін қымбат, халқының тағдыры жау табанына басылмауы жолында жан аямай күрескен Баян батыр ерліктің, отаншылдықтың үлгісі.
Қазақ осындай батырлардың арқасында тағдыры мен келешегін қорғап қалды.[2]
