Жақты сөйлемде бастауышы болады, кейде бастауышы жасырын тұрады, ал жақсыз сөйлемде бастауышы мүлдем болмайды. ал жайылма сөйлемде бастауыш, баяндауыш және басқа да сөйлем мүшелері болады.
Ответ:внимательно прочитайте текст и ответе на вопросы
В одном городе жил знаменитый учитель . У него было много учеников . В один день один из учеников сказал "есть ли вопрос на который не сможет ответить наш учитель" . Он пошел расцветающий луг . и поймал самую красивую бабочку и спрятал его в своих ладонях . Он подошел к учителю и спросил : скажите какая бабочка спрятана у меня в руках ,она живая или мертвая . Он держал бабочку в жатых ладонях . Для того чтобы он был прав он был готов раздавить бабочку. Учитель не посмотрев на руки ученика сразу ответил ...
вопросы сам ответишь наверное
1. Для чего ученик решил испытать учителя ?
2.Продолжите историю ?
3. Как может ответить учитель?
Объяснение:
Нағыз дос уақыт өте келе айқындалады.Əр бір адамның,кем дегенде 1-2досы бар болар.Біреулердің саны көп сапасы жоқ достары бар,міне осындай достар уақыт өте келе айқындалады.Дос менің ойымша қандай болу керек:адал,кез келген жағдайда ештенеге қарамастан қолдай білуі керек.Қазақта бекер айтпаған"Жүз теңген болғанш жүз досың болсын.
1 тоқылдақ
3 көгершін
4 құстар
5 жанды
Ответ:
Небір сөздер болады!
Өз өртіне өзі өртеніп кете жаздап тұратын да сөздер болады.
Доспамбет жыраудың соңғы демі жарық дүниенің ең соңғы бір сабақ жібіндей болып үзілгелі жатқан сәтте, бұ дүния мен о дүния ақын көкірегінде түйісіп қалған сәтте, ақынды ала қашуға келген ажалдың алдынан жасын жырлар от шашқан сәтте ажал да адамға тәуелді болып қалған сияқты. Отты жырлар ақынның оққағарларындай ажалды аластап, оны көпке дейін өз иесіне маңайлатпағандай әсер береді.
Ақынның қысқа ғана өмірбаянында оның соңғы сөздері делінетін өлеңдері ажал алдындағы адамның асыққан сөздеріндей емес, ғұмыр философиясының теориялары болып тереңнен, дәуірдің деректерін екшегендей баппен, жүз жасаған адамның сөзіндей байсалдылықпен айтылады.
Бұл сөздер – өз иесінің өмірін ұзарта түсуге қызмет еткен киелі сөздер.
Жарық дүниеден озарында соңғы сөзін айтып қалуға мүмкіндігі болған адам Жаратушы иеміздің аса зор рахымшылығы түскен адам шығар. Егер солай болса, мұндай рахымшылыққа бөленген жанның бірі – Доспамбет жырау. Ол 1523 жылы қазіргі Астрахань маңында ұрыс үстінде опат болған көрінеді. Доспамбет жырау сонда отызға да жеткен жоқ екен.
- Озушылар, озмаңыз, -
деп басталатын жолдар жыраудың отызға да тола алмай, бар мен жоқтың арасында жатқан сол сәтінің куәгерлері. Бұл ақынның қайғылы қазаны естірткелі оза шауып бара жатқандарға қарата айтқаны еді. Осы бір жолдар көкіректен асыға шығып, «хабаршыларды» тоқтатпаққа олардың артынан «аһ!» ұра ұша жөнелгендей. Бірақ бабалар салтында қазаның хабарын тоқтатуға болмайтын еді. «Озушылар» қайдан тоқтасын. Бұл сөздер де өз иесінің енді бұ дүниянікі емес екендігін сезіп барып, ауырлай кері қайтып, әр сөздің жаны қиналып, қара жерге сіңіп кетердей болып тұрған жоқ па?!
