Каму прыходзілася хоць раз пабачыць гэты ку точак, той не забудзе яго ніколі. Гэта быў акраек лесу, таго самага лесу, дзе цяпер стаяць такія слаў ныя дубы. Яны былі выносныя, стройныя, бы то чаныя, і такія тоўстыя, што тры чалавекі не маглі абняць камель рукамі.
Пад узгоркам блішчала круглае возера, яно ру халася і пералівалася, як жывое срэбра.
Над саменькаю вадою цягнуўся прыгожы шлях сакаўной зеляніны. Тут былі высокія сітнякі і цэ лыя зараснікі аеру. Дзе-нідзе пападаліся кучара выя круглыя кусты лазы. Сям-там пракідаліся вы сокія алешыны, а па суседству з імі красаваліся дзве прыўдалыя хвоі. Здавалася, што гэта дзве ма ладзіцы, што пайшлі па ваду ды загаварыліся, а загаварыўшыся, так і засталіся.
Тут жа была і рачулка, бойкая і жвавая. Прыпы ніўшыся ў возеры, зноў лілася, павівалася ў зялё най даліне. Калі ўставалі грозныя цёмна-сінія хма ры і грымелі далёкія громы, яна кацілася па даліне, абягала возера. Нават сам лес таемна шапацеў чул лівымі лісточкамі-струнамі. Усё гэта злівалася ў прыгожую музыку. Здавалася, увесь прастор на паўняўся тады спевамі і музыкаю. (162)
Маці! Якое цудоўнае слова! Слова
зразумелае, як я лічу, на ўсіх мовах свету.
Як яно многа значыць для кожнага з нас!
У ім пяшчотная ласка, бясконцая любоў,
надзея і боль за дзіця. Невыпадкова, што
малыя дзеці менавіта вымаўляюць гэтае
слова першым. Пазнаўшы яго сэнс, з
дзяцінства яны яго праносяць праз усё
жыццё, як вялікі скарб.
У кожнага з нас у любым узросце маці -
самы родны, блізкі, дарагі і любімы
чалавек, за якога можна аддаць усё, што ў
цябе ёсць.
Забываюць, здраджваюць сябры, а маці
ніколі не пакіне цябе, яна - твой лепшы
сябр, з ёй ты можаш пагаварыць на любую
тэму. Маці заўсёды дапаможа ў кожнай
сітуацыі. Яна прымае цябе такім, які ты
ёсць, нягледзячы ні на што.
А як добра ты сябе адчуваеш, калі ёсць на
свеце чалавек, які заўсёды верыць,
абараняе, любіць цябе!
А каго мы больш за ўсё крыўдзім, ад чыіх
няўдач і памылак сівеюць нашы матулі?
Са злязамі крыўды на вачах яна маўчыць,
а ў душы даруе ўсё. І ўсё ж такі, як сказаў
адзін мудрэц:”Мы заўсёды будзем дзецьмі,
пакуль жывыя нашы матулі”.
Калі табе бывае блага і балюча, то да каго
ты ідзеш? Да самага блізкага чалавека – да
маці. Так было ў маленстве, так ёсць
цяпер, так будзе заўсёды.
Калі ж прыціснуць боль і гора грудзі
І здасца, што і дня не пражывеш,
Знаёмых і любімых ты забудзеш,
І, як маленькі, маму пазавеш.
Усім, што ты ўмееш рабіць у жыцці, ты
павінен сваёй матулі. Яна ахвяравала сябе
дзеля цябе. Гэта яна адкрыла перад намі
прыгажосць жыцця.
У мастацтве і сусветнай літаратуры ёсць
вобраз, якога ў сваёй творчасці не мінуў ні
адзін знакаміты пісьменнік ці паэт. Ён
называецца вельмі дарагім для нас
словам - маці.
Вельмі мудра сказана, што пра маці
можна гаварыць бясконца. Але трэба
гаварыць больш слоў падзякі менавіта ёй.
За падараванае жыццё, за дні, поўныя
турбот, за чулую душу і добрае сэрца.
Трэба берагчы, любіць і шанаваць сваіх
матуль, каб кожны дзень сустракалі яны
нас з ласнавай усмешкай на твары, бо
пакуль жыве маці, мы адчуваем сябе
маладымі.
1) холад - назоунiк , халодны - прыметнiк , халоднець - дзеяслоу
2) <span>мароз - назоунiк, марозны - прыметнiк , марозiць - дзеяслоу
3) </span><span>вясна - назоунiк, вясновы - прыметнiк, прадвесне - прыметнiк
4) </span><span>вясёлы - прыметнiк, вясёлка - назоунiк, весялицца - дзеяслоу
5) </span><span>бяроза - назоунiк, бярозавы - прыметнiк,бярэзник - назоунiк, падбярозавик - назоунiк
6) </span>лета - назоунiк, летни - прыметнiк, леташни - прыметнiк
<span>Дарагая сяброўка, ад усёй душы віншую цябе з Днём
нараджэння! Я жадаю табе жыцця не менш выдатнага, чым гэты светлы дзень, хай у
ім у цябе будзе поспех і каханне! Я жадаю табе заўсёды моцна стаяць на нагах і
трымацца пляча верных сяброў! Хай у твой дом не зазірае смутак, але ў акно
кожную раніцу свеціць сонца, абяцаючы лепшы дзень!</span>