Алуан түрлі із салғанның өзі еді, Өзінен де пайдалысы өзегі. (Қарындаш)<span>Қабы сояу, Дiнi – бояу. (Қарындаш)</span><span>Қысқа таяқ дiңi бар, Шиырлаған iзiнде Сайрап тұрар тiлi бар. (Қарындаш)</span><span>Ойларынды аңсаған, Асыл сөздi ақ алаңға, Түсiруден шаршаған, Мен емеспiн әмәнда. (Қалам)</span><span>Тiл жоқ өзiнде, Сөзi бар iзiнде. (Қаламсап)</span><span>Денесi бар шыбықтан, Темiр тұмсық құдықтан, Сусын алып iшедi, Ойы iз боп түседi. (Қаламсап)</span><span>Жұқа тақтай бөлшегi, Ұзындықтың өлшемi. (Сызғыш)</span><span>Тау, қыр, жазық, өзен, көл – Қабырғада биік тұр. Нансаң, кел, өзің көр – Бір қағазға сыйып тұр. (Карта)</span><span>Доп сынды келбетi, Онда бар түп-түгел, Әлемнiң әлпетi. (Глобус)</span><span>Көкқұтанша ақ айдында, Бiр аяқпен тұрады. Тұмсығымен ол мұнда, Шыр айналып шығады. (Циркуль)</span><span>Емес ол кітап та, дәптер де, Жүреді бірақ та портфельде. Көрсетіп ондағы бағаңды, Қуантып қоясың ағаңды. (Күнделік)</span><span>Бiлiм менен тәлiм, Парақты ашқанда Беттерiнен мәлiм. (Күнделiк)</span><span>Оқушыға күнде ерiп, Жүретiн не? (Күнделiк)</span><span>Қабат-қабат қаттама, Қаттамадан аттама. Ақылын оның ала бер, Айтқан сөзін жатта да. (Кітап)</span><span>Сөзі дана, үні жоқ, Сөйлемейді, тілі жоқ. Қолыңа алсаң – шешен, Ақылы асқан көсем. (Кітап)</span><span>Тақтаны «досым» дейді, Өзін сол досы «жейді». (Бор)</span><span>Төрт қырлы, өзi аппақ, Тақтадағы iзi аппақ. (Бор)</span><span>Кең алаң – тақырдан, Шиырлап қайтады. Ақ қант қатырған. (Бор)</span><span>Үстiне өттiм, Асыл сөз жазып. (Дәптер) .</span><span>Ұшымен қазық Тор көздi жазық. Үстiне өттiм, Асыл сөз жазып. (Дәптер)</span><span>Үстiнде есiгi, Өзi орындық, әрi үстел, Оқушылар бесiгi. (Парта)</span><span>Iлулi тұр кең алаң, Керегiмдi мен одан. Жазып алам көшiрiп, Сүртем сосын өшiрiп. (Тақта)</span>