Не помню, в ранние времена пшеница растет самостоятельно. В одном году будет сильная засуха. Из-за жаркой солнечной жары, нехватки влаги растительное сужение. В то же время жгучая для жизни растение начинает получать именную белую пшеницу по всем сторонам, на долину. Откачка воды из-под земли корни сильные Пшеницы на корню. Порой, вокруг перевез его питание. Некоторые растительные кустарники умышленно встали на солнце и не сидели без света. Таким образом, состояние белой пшеницы начинает ухудшаться с каждым днем. И, наконец,умирает. Затем он бежит так, и попросит помощи от всех навозных зверей, которые пропустили. Над туда и обратно-вылет парящего в тех случаях типовым поло-кен-младший перевод смысла: "в птиц. Но никто из них не реагирует на его просьбу, на их просьбу. В тот момент, когда я умирал на белую пшеницу, человек, у которого на руках есть копье, охотник. Пшеница, выливая слезы на глазах, делает человека грустным, рассказывает о беде. Человек немного задумывается, и наконец, принимает заявку на пшеницу. В настоящее время, в соответствии с законом РК "О государственном контроле и надзоре в Республике Казахстан", органами прокуратуры проводится работа по выявлению, пресечению и пресечению коррупционных правонарушений и преступлений, а также по выявлению и пресечению коррупционных правонарушений. Все зеленые травы вокруг белой пшеницы вырывают руками и обрывают. Их корни сорняков, лежащих в пшеницу, уничтожают наконечником копья. Затем пошли к родному роднику, который течет на земле, заполняя тюбетейку, приносят воду. После того, как ослабленная Белая пшеница проникает в прозрачную воду, ее можно смыть и замыть. И человек всегда попадает, и заботится о Белой пшенице. Зверей и колючей растительности. У жолатпай пшеницы, периодически суарып. С тех пор вклад на осень созревает пшеница желтоватая. Баданадай есть зерна, один Человек не отражает культовые түйірін. Человек хранит зерно, полученное в дар, одну осень, одну зиму. После появления весны, благодаря платности и вала, шлифование перед домашней головкой рыхляет землю, а потом высыпает семена. В течение лета сорняков сорняков сорняков сорняков, проповедников поливают, настраивают. В конце концов, не уходя в труд, осенью, когда человек засеял зерно, берется одна мешка пшеницы. В следующем году - один мешок, а затем-десять мешков, в то же время-тысячу мешков, Овчинников, едва у человека будет многократно размножать урожай и сделать миллионы мешков. Так началось в ранние времена, когда не помню неотъемлемое Содружество человека и белой пшеницы.
Мен ауылга барганда атам Мени атка отыргызды
Сүйінбай Аронұлы 1815 жылы Алматы облысы Жамбыл ауданы, Қаракестек ауылында туылған. Жастайынан қайсар мінезі, сөзге шеберлігімен халықтың ықыласына бөленген. Арғы аталары ақындық, шешендік өнер Сүйінбайға дарыған. Өзінен үлкен Жаманшал, Жұмық деген ағалары, Оспан атты інісі сыншыл, бірқақпай өлеңдерімен ауыл арасына танылған.
Сүйінбайдың толғауларында сол заманның жағдайы, күнделікті өмір, басшылардың əділетсіздігі, Қоқан хандығының шапқыншылығы жайлы көп айтылады. Тек жыршы, ақын, халық қамқоршысы ғана емес сонымен қатар айтыскер де болған. Сүйінбай сал-серіліктен гөрі қоғамдық-әлеуметтік істерге белсене араласқан. Өлеңдерінде Қоқан билеушілері мен жергілікті әділетсіз сұлтан, төрелерден, бай-болыстардан жасқанбай, турасын айтып отырған. Әсіресе, ақын Тезек төремен, қырғыз ақыны Қатағанмен айтыстарында, сондай-ақ “Датқаларға”, “Үмбетәліге”, “Төрт биге”, “Момын малын зұлымға алып беріп”, т.б. өлеңдерінде қиянатшылдықты, озбырлықты аяусыз сынға алған. Оның шешендік нақылдары, болыс-билерге арналған сықақ өлеңдері (“Мақсұтқа”, “Қасымға”, “Болыстарға баға”, т.б.) сaқталған.
Сүйінбай өзі заманның жанашыр тұлғасы болған. 1898 жылы өзінің туған жерінде қайтыс болған. Ақынның сүйегі Қарақыстақ өзінің шығыс жағындағы биік жотаға қойылған, қабіріне кесене тұрғызылған. Алматы облысы филармониясы, сондай-ақ Алматы қаласындағы үлкен даңғыл, туған ауылы, ондағы мектеп, көшелер Сүйінбай есімімен аталады. Туған жерінде Сүйінбайдың мемориалдық мұражайы жұмыс істейді.
Табиғат қандай керемет. Ағаш пен гүлдің өскені, қоян мен кірпінің жүгіргені, осының барлығын табиғат деуге болады. Адамдар да, өсімдіктер де, жануарлар да табиғаттың бір бөлігі. Егер табиғат болмаса, онда біз де болмас едік, тіпті бір тірі жан қалмас еді. Біздің салған заводтарымыз ауаны ластайды, онымен қоймай ағаштарды құлатып,өсімдіктерді жұламыз. Жоқ, бұлай болмайды. Табиғат бізге жанашырлық танытқандай, біз де оны қорғап, аялауымыз қажет.
Өмір Қамбар ерекшеленеді білім батырлардың басқа да эпикалық шығармалар, батырлар, әдетте, рисуются жауынгерлік жарқын қару-жараққа, әскери тұлпарларымен. "Адам восхищаюший өз ерліктеріңізді және ұшырылады", "Қамбар" эпосының басында әңгіме-жай бюросының, мерген strelok-аңшы. Ол қамтамасыз етеді, тамақ ішер бүкіл "шестидесятидворный род аргынов, девяностодворный род тобыров". Олар қарап, Қамбар, өзінің асыраушысынан верный қорғаушының және тірек болады. Батыл және ер Қамбар танытады және өз богатырскую күші, атап айтқанда, жекпе-бабына лев.
<span>Қамбар барлығы жоғары қояды, халық мүддесі. Тіпті Назым, полюбившую соң, ищущую кездесу онымен поставившую оның жолында ткацкий станок, ол емес назар аударады, ал кетеді іздеп, тамақ үшін түрлерден. Батыр түсінеді жеке қарым-Назым отвлекут оның қызмет ету сородичам: "Егер оның полюблю, егер менің халықта ұмытпаймын, құдай проклят боламын".</span>