Закономерный. такая страна не могла долго существовать.. рано или поздно распад случился бы!
Меня зовут Леонид. Я спартанский воин. Два месяца тому назад была война. Спартанцы одержали победу.Я бы с ними. Родился я темной дождливой ночью. В 7 лет меня забрали от родителей и отдали в военный лагерь. Когда я подрос нас отправили воевать. Дали в руки копьё и повели на поле боя. Никому из нас не было страшно. Ведь мы спартанцы, мощные, сильные и бесстрашные воины. В войне мы одержали победу, но меня ранили. Но я не обращаю на это внимание. Ведь для меня главное защитить Родину, а не сохранить жизнь!
В завоеванных арабами странах вместе с исламом широко распространялся арабский язык. На нем велись дела в суде, обучение в школе. Арабский язык стал языком науки и литературы, его даже называют "латынью Востока". Начальный школы были частными. При больших мечетях в городах были открыты высшие мусульманские школы - медресе. При дворе халифов, эмиров и знатных людей жили и работали ученые, поэты, знатоки Корана. В халифате развивались такие науки, как математика, астрономия, история, география. В Багдаде был основан "Дом мудрости" - хранилище рукописей, где переводились и переписывались книги. В других городах также возникли свои "дома мудрости". Арабы создали алгебру и стали пользоваться индийскими цифрами, которые позднее заимствовали у них европейцы. Эти цифры до сих пор называют арабскими. В Багдаде и Дамаске действовали обсерватории. Наблюдения арабских астрономов позволили им вычислить окружность Земли, описать положение светил на небе. Ученый из Средней Азии Аль Бируни (973 - ок. 1050) высказал гениальную догадку, что центром Вселенной является Солнце, а Земля вращается вокруг него. Ученый и медик Ибн Сина (980-1037), живший в Средней Азии, прославился как "глава ученых" Востока
.
Излюбленные на арабском Востоке сказания, легенды и истории были позднее собраны в известный всему миру сборник "Тысяча и одна ночь". Знаменитейший поэт Фирдоуси, писавший на таджикско-персидском языке фарси, более 30 лет работал над поэмой "Шах-наме" (".Книга царей"), в которой прославил подвиги великих героев.+ В городах всего мусульманского мира сооружались мечети - места, где собирались для молитвы и суда, где хранились собранные для бедных деньги. В мечети имелся четырехугольный молитвенный зал и двор, окруженный галереей с колоннами. Во время молитвы верующие становились лицом к специальной нише - михрабу, обращенному в сторону Мекки, и повторяли все движения священнослужителя - муллы. Около каждой мечети возводилось несколько башен - минаретов, с которых верующие 5 раз в день созывались на молитву. Арабы внесли большой вклад в становление европейской науки. Труды арабских математиков и астрономов служили руководством для ученых средневековой Европы. У арабов они научились чертить карты, пользоваться компасом и глобусом. Мусульманское искусство повлияло на архитектуру Испании, Южной Италии, Средней Азии, Индии и многих стран Африки. Многие труды античных писателей и ученых стали известны в Европе благодаря арабским переводам.
<span>Вітаўт–Аляксандр Кейстутавіч (~1350 — 27 кастрычніка 1430), князь гарадзенскі, князь троцкі, вялікі князь літоўскі (1392—1430). Сын Кейстута.</span><span>Пасля Крэўскай уніі (1387) Вітаўт узначаліў групоўку феадалаў ВКЛ, якія былі супраць уніі з Польшчай. З дапамогай Ордэна ён спрабаваў скінуць намесніка Ягайлы ў ВКЛ — свайго стрыечнага брата Скіргайлу, і заняць вялікакняжацкі сталец. Для дасягнення сваіх мэтаў двойчы (1384, 1389) перадаваў Тэўтонскаму ордэну Жамойць. У выніку гэтай барацьбы паміж ім і Ягайлам было заключана кампраміснае Востраўскае пагадненне (1392), паводле якога была прызнана фактыная вярхоўная ўлада Вітаўта ў ВКЛ, але Ягайла дэ-юрэ захоўваў тытул вялікага князя літоўскага.</span><span>Вітаўт праводзіў палітыку цэнтралізацыі дзяржавы і ўмацавання велікакняжацкай улады. Вёў актыўную знешнюю палітыку. Падчас Вітаўта ВКЛ працягвала падтрымліваць Цвярское і Разанскае вялікія княствы супраць Масквы. У 1395 уключыў у склад ВКЛ Смаленскае княства. Вёў пастаянную барацьбу супраць татар, ачысціў ад іх усю тэрыторыю паміжДняпром і Азоўскім морам, але ў 1399 пацярпеў паразу ад тамерланаўскага палкаводца Эдыгея ў бітве на Ворскле, у выніку сарваліся яго планы панавання над усімі землямі колішняй Русі. Нягледзячы на гэта, Вітаўт захаваў кантроль ВКЛ над Паўночным Прычарнамор’ем.</span><span>У 1401 падпісаў Віленска-Радамскую унію, паводле якой дэ-юрэ атрымліваў вялікакняжацкі тытул, а ВКЛ прызнавался роўным з Польшчай суб'ектам міжнароднага права. У выніку стаяння на Угры (1408) вызначыў усходнюю мяжу ВКЛ па рэках Угра і Ака. У бітве пры Грунвальдзе (1410)узначальваў войскі ВКЛ. У 1413 падпісаў Гарадзельскую унію, якая дэ-юрэ давала каталікам перавагі ў заняцці дзяржаўных пасад, але дэ-факта Вітаўт прызначаў на пасады гледзячы толькі на сваё ўласнае меркаванне. Заснаваў у ВКЛ праваслаўную мітраполію незалежную ад маскоўскай, першым мітрапалітам якой на Новагародскім саборы быў абраны Рыгор Цамблак. Падчас Вітаўта ў 1420 Віцебск, Полацк і Вільню наведаў Геранім Пражскі - паплечнік Яна Гуса. У 1422 у Чэхію прыбыў намеснік ВітаўтаЖыгімонт Карыбутавіч з 5-тысячным войскам, такім чынам Вітаўт змагаўся за вяртанне Жамойці. Паводле Мельніцкага дагавора (1422) Ордэн перадаў Жамойць Вітаўту ў пажыццёвае валоданне.</span><span>Падчас Вітаўта ВКЛ дасягнула найбольшай магутнасці і памераў: ад пскоўскай мяжы да Чорнага мора і ад Акі і Курска да Галіцыі. Вітаўт двойчы адмаўляўся прыняць каралеўскі тытул, нарэшце ў 1429 згадзіўся на гэта і на 1430 была прымеркаваная яго каранацыя, але ён памёр напярададні яе, калі ўжо сабраліся госці з усёй Еўропы, бо быў ужо вельмі стары. Пасля смерці Вітаўта вялікім князем быў абраны Свідрыгайла, які канчаткова разарваў унію з Польшчай.</span>
