Трэцце слова ў радку- ваду.
Аднакаранёвыя словы: Зор-кі, зор-нае; мал-ому, мал-енькіх; чарп-ак, чэрп-аем (чаргаванне, таму што змяняецца націск); мядзведз-іцу, мядзведз-янят.
Самае цудоўнае слова на зямлi — мама. Гэта першае слова, якое вымаўляе чалавек, i гучыць яно на кожнай мове аднолькава прыгожа i пяшчотна.
У маёй мамы вялiкiя, добрыя, блакiтна-шэрыя вочы, у якiх паблiскваюць маленькiя сонечныя агеньчыкi-iскрынкi; тонкiя, чорныя бровы; пяшчотны, ласкавы пагляд; тонкi, гнуткi стан; зграбная постаць.
У мамы самыя добрыя i ласкавыя рукi. Яны ўсё ўмеюць.
Калi дома свята, мама апранае сваю аксамiтную чорную сукенку з маленькiмi блакiтна-белымi пацеркамi. Апранаецца яна звычайна сцiпла, проста, але з густам.
Я вельмi люблю сваю маму. I колькi б мне не было гадоў, я заўсёды буду яе любiць, i нiколi не забуду яе ласку, дабрыню i чуласць.
Я вельмі люблю мультфільмы але самы смешны і цікавы гэта мультфільм "трое з Прастаквашына" Галоўныя героі гэта кот Матроскін, сабака Шарык, дзядзька Фёдар, яго бацькі Мама і тата, паштальён Печкін і Галчонок Хватайка.Главный сюжэт гэтага мультфільма што хлопчык сыходзіць з дама з за ката ў вёсцы Прастаквашына ён знаходзіць Шарыка .Яны жывуць тут знаходзяць скарб і на гэтыя грошы купляюць карову. вядома хлопчык сумуе па бацькам і піша ім ліст тут заўважае што карова есць бялізну і бяжыць яго ратаваць, а пакуль ён ратуе бельё Матрос і Шарык дописыв ют за яго ліст бацькам Тады атрымліваецца блытаніна.
Па сцежке свайго дзяцінства Таццяне ішлося радасна, легка
<span>Нібы рупны араты, выходжу я раніцай на дзядзінец, яшчэ як сам Бог спіць, здаецца...</span>
<span>Пад белым морам туману дрыжыць густы хвойнік на лагчыне. Над рэчкай месяц бляднее. Галавешкі начлежнага вогнішча яшчэ смаляцца пад сухім карчом. Бярэзнік ахоплен чырвоным морам усходняй зарніцы. Бароны началі крычаць і крыліцца над зялёнай елкай. Кангошына смачна запахла, і ў вёсцы вароты заскрыпелі...
Пасля бяссоннай начы, калі ў нейкай непрытомнай гарачцы мучыцца чалавек і, быццам калючыя шышкі, думы абхапілі яго сэрца,— вельмі прытомна дачакаць усходу сонейка... жадаеш цеплаты яго і, пасылаючы на ўзгорку шчырую малітву дню, сісідаеш, як непатрэбныя атопкі, думы начныя...
</span>