Княжна Рогнеда жила в Полоцке и была объявлена невестой Ярополка Святославича, великого князя Киевского. Брат Ярополка Владимир, в то время князь новгородский, был сильно унижен Рогнедой, так как тоже сватался к ней, однако был назван «рабычичем» и получил отказ, потому что княжна считала недопустимым выйти замуж за сына наложницы, коим был Владимир. Оскорблённый отказом, с варяжским войском в 978 или 980 он захватил Полоцк и изнасиловал Рогнеду в присутствии её родителей, после чего убил её отца и двух братьев. Рогнеду он принудительно взял в жёны. В это же время, по преданию, дал ей имя Горислава.
Примерно в 987 Рогнеда решилась отомстить за содеянное и убить мужа, великого князя киевского Владимира. Однако эта попытка завершилась неудачей. За покушение на великого князя Рогнеде грозила смерть. По легенде, разгневанный Владимир приказал жене нарядно одеться и взял в руки меч, однако на крик прибежал их первенец Изяслав и стал на защиту матери также с мечом в руках. Владимир не смог убить Рогнеду на глазах сына, вместо этого он приказал сослать их обоих в город в верховьях реки Свислочь, названный Изяславль.
Согласно относительно поздней «Тверской летописи» в 1000 году Рогнеда постриглась перед смертью в монахини под именем Анастасия. Историки затрудняются оценить степень достоверности этого сообщения, которое не встречается в других источниках.
<span>Рогнеда Рогволодовна умерла вероятно в городе Изяславль (ныне город Заславль неподалёку от Минска) , около 1000 года. Место её захоронения неизвестно.</span>
Ответ:
Бацькі складаюць першую грамадскую сераду дзіцяці. Асобы бацькоў выконваюць вялікую ролю ў жыцці кожнага чалавека. Не выпадкова, што да бацькоў, асабліва да маці, мы ў думках звяртаемся ў цяжкую хвіліну жыцця. Любоў кожнага дзіцяці да сваіх бацькоў бязмежная, безумоўна, бязмежная. Прычым калі ў першыя гады жыцця любоў да бацькоў забяспечвае ўласную жыццё і бяспеку, то па меры сталення бацькоўская любоў ўсе больш выконвае функцыю падтрымання і бяспекі ўнутранага, эмацыйнага і псіхалагічнага свету чалавека. Бацькоўская любоў — крыніца і гарантыя дабрабыту чалавека, падтрымання цялеснага і душэўнага здароўя.
Менавіта таму першай і асноўнай задачай бацькоў з’яўляецца стварэнне ў дзіцяці ўпэўненасці ў тым, што яго любяць і аб ім клапоцяцца. Ніколі, ні пры якіх умовах ў дзіцяці не павінна ўзнікаць сумненняў у бацькоўскай любові. Самая натуральная і самая неабходная з усіх абавязкаў бацькоў — гэта ставіцца да дзіцяці ў любым узросце любоўна і ўважліва.
Многія бацькі лічаць, што ні ў якім выпадку нельга паказваць дзецям любоў да іх, мяркуючы, што, калі дзіця добра ведае, што яго любяць, гэта прыводзіць да избалованности, эгаізму, себялюбию. Трэба катэгарычна адпрэчыць гэта зацвярджэнне. Усе гэтыя неспрыяльныя асобасныя рысы як раз узнікаюць пры недахопе любові, калі ствараецца нейкі эмацыйны дэфіцыт, калі дзіця пазбаўлены трывалага падмурка нязменнай бацькоўскай прыхільнасці. Выкліканне пачуцці дзіцяці, што яго любяць і аб ім клапоцяцца, не залежыць ні ад часу, якое надаюць дзецям бацькі, ні ад таго, выхоўваецца дзіця дома або з ранняга ўзросту знаходзіцца ў яслях і дзіцячым садзе. Ці не звязана гэта і з забеспячэннем матэрыяльных умоў, з колькасцю укладзеных у выхаванне матэрыяльных выдаткаў. Больш таго, не заўсёды бачныя клопаты іншых бацькоў, шматлікія заняткі, у якія уключаецца па іх ініцыятыве дзіця, садзейнічаюць дасягненню гэтай самай галоўнай выхаваўчай мэты.
Объяснение:
Самы шчаслівы дзень, які я магу ўспомніць, - гэта мой мінулы дзень нараджэння. Я заўсёды радуюся падарункам, але ў гэты раз тата зрабіў мне проста неверагодны падарунак. Ён уручыў мне квіткі на фінал чэмпіянату свету па хакеі, які праходзіў у Мінску.
Тата лепш, чым хто б там ні было, ведае, што я з дзяцінства люблю хакей. Гэтая любоў перадалася мне ад таты, які таксама даўні фанат. І я ўжо даўно марыў трапіць на чэмпіянат. Але яны заўсёды праходзілі ў іншай краіне, таму ў мяне не было такой магчымасці. А тут такая ўдача!
На матч мы пайшлі разам з татам. Гэта было неверагодна. Яшчэ на падыходзе да стадыёна адчувалася атмасфера свята і суперніцтва. На лёдзе ж разгарнулася самая сапраўдная барацьба. І хоць вынік апынуўся даволі прадказальным, сам ход матчу быў зачаравальным. Я быў у захапленні ад гульні.
Пасля гульні мы яшчэ зайшлі ў кафэ, павячэралі, абмеркавалі хакей, паглядзелі зробленыя фатаграфіі. Я сказаў бацьку, што яго падарунак - лепшы падарунак у маім жыцці. Ён адказаў, што лепшы падарунак для яго - гэта бачыць мяне шчаслівым.
<span>Мне было крыху сумна, калі гэты выдатны дзень скончыўся. Але я не забуду яго да канца свайго жыцця.</span>
Влад это ты?! ответь в чате если это ты напиши я
