Хоць вадзяной мае асобны вобраз, прадстаўлення пра яго часта зліваліся з русалкамі і чортам [3] [4] [5] [6]. Вадзянога прадстаўлялі ў выглядзе голага спатнелы старога, лупатыя, з рыбіным хвастом. Ён аблытаны цінай або апрануты ў чырвоную кашулю, мае вялікую акладзістую бараду і зялёныя вусы. Мае звярыныя або рыбіны рысы - рыбін або каровін хвост, гусіныя лапы з перапонкамі або каровіны капыты, скура, як у мянтуз, рог на галаве. Мог абярнуцца буйной рыбай, зверам, птушкай, сомам, шчупаком, карпам, вялікі чорнай рыбай або рыбай з крыламі, гусаком, качкай, пеўнем, бервяном, тапельцам, дзіцем ці канём [7]. Лічыцца, што вадзяная жыве ў вірах, вірах, у палонках, на закінутых вадзяных млынах [8], пад млынамі ці шлюзамі, на дне ракі, дзе ў яго ёсць свой палац. Украінцы распавядаюць вось што. Вадзяной не ўсё час жыве ў вадзе, так як яго ганяе Бог: да Вадохрышчы вадзяной сядзіць у вадзе, а потым пераходзіць у лазу, з-за чаго завецца «Лазавіком», потым ён пераходзіць на сушу, у прыбярэжную траву і толькі пасля Спаса зноў трапляе ў ваду . Беларусы вераць, што напярэдадні Вадохрышчы вадзяной прыходзіць да сялян і просіць у іх сані, каб вывезці сваіх дзяцей з вады перад яе асвячэннем. І вось перад хрышчэнне сані і калёсы пераварочвалі дагары нагамі, каб вадзяной не мог імі скарыстацца. У рускіх лічылася, што ўзімку вадзяной спіць на дне ракі, прачынаецца 1 красавіка галодным і злым і таму вядзе сябе вельмі бурна - ламае лёд і мучыць рыбу.
<em>Я считаю, что современные дети стали зависимыми от компьютеров. Книга никогда не должна уступать компьютеру, ведь в СССР все жили только на книгах. Каждый ребенок посещал библиотеки очень часто, а сейчас попробуй заставить вылезти из-за компьютера. Когда я открываю книгу, я чувствую запах старости и множество замечательных эмоций. Потом, когда начинаешь вчитываться, то понимаешь всю прелесть именно книги, а не компьютера. Ну и как же я не могу сказать о вреде глазам, ведь от книги то зрение не потеряешь, а из-за компьютера еще как! Я считаю, что книга очень важна для нашего мира, она вечный ключ, который никогда не забудется следующими поколениями.</em>