Крестьянство — социальная группа, возникшая в процессе выделения семейного парцеллярного хозяйства.
Дворянство-В феодальном и, позднее, в капиталистическом обществе: привилегированный господствующий класс (из помещиков-землевладельцев, их потомков и выслужившихся чиновников).
БуржуазияВ постсоветских странах слово В постсоветских странах слово «буржуйский» в просторечии используется для обозначения чего-либо иностранного, часто западноевропейского или американского, а «буржуй» иногда употребляется в смысле жителя США, Европы или другой капиталистической страны (вне границ СССР)
В феврале 1936 г. в Испании на всеобщих выборах побеждают левые силы – партия Народный фронт (республиканцы, коммунисты), которые возобновили аграрную реформу, амнистируют политических заключенных, поощряют требования забастовщиков, снижение налогов и т.д. Противоборствующие силы объединяются вокруг профашистской националистической организации Испанская фаланга (создана в 1933 г реакционными силами), ее поддерживали военные, финансисты, помещики, церковь и начинают мятеж в июле 36 г. испанские войска в Марокко (колония Испании) под командованием генерала Франко, против республики Народного Фронта. Поддерживали Гитлер, Муссолини и др. Гражданская война имела 3 этапа: с лета 1936-по весну 1937 г. мятеж с колонии перекидывается на территорию Испании, Франко поддерживают сухопутные войска. Он объявляет себя главой мятежников с неограниченными возможностями. Правительству народного фронта сначала удалось подавить мятежи в Мадриде, Барселоне и др, но большая часть территорий, страны оказалась в руках франкистов, которым помогали Италия и Германия. Народному фронту помогал Советский Союз, Франция, США и интернациональные бригады. весна 1937- осень 1938 гг. – идет война на Севере Испании (наиболее развитые промышленные районы). Жители страны Басков героически сражались, немецкая авиация стерла их с лица земли. Весной 1938 г. мятежники прорвались к Средиземному морю и отрезали от республики Каталонию, и осенью 38 г наступил перелом в пользу франкистов. Народный фронт обращался к Сов. Союзу за военной помощью, но испанцы задержали оружие на границе. Северная компания закончилась безоговорочной победой националистов, которые контролировали более половины населения и территорию Испании. осень 1938 – весну 1939 г. – республиканцы заявляли о продолжении войны до победы, но многие уже не верили в крах режима Франко. В 1939 г. вся Каталония была захвачена франкистами. 1 апреля 39 г. Франко занял всю территорию Испании и установил авторитарную фашистскую диктатуру, а Великобритания и Франция еще в феврале официально признали правительство Франко, с его фашистским режимом. Это была длительная кровопролитная война с большими жертвами, разрушенными городами. Причины поражения республики в гражданской войне: противоречия между коммунистами, социалистами, троцкистами, анархистами и левыми республиканцами, входившими в Народный фронт. Поддержка Франко католической церковью. Помощь Германии и Италии – оружием и людьми. Нейтральная позиция, занятая Англией и Францией. Трусость и предательство в войсках республиканцев. Плохая организация народной армии, отсутствие в ней дисциплины и единоличного командования. Не было единства действий между разными фронтами. (в 1931 г. в Испании буржуазно-демократическая революция и Испания объявляет себя республикой).
<span>Источник: </span><span>http://5fan.ru/wievjob.php?id=30730</span>
Декабрьское вооруженное восстание в Москве (1905) 22 декабря исполняется 110 лет с Декабрьского вооруженного восстания в Москве. Вооруженное восстание в Москве 22-31 декабря (9-18 декабря по старому стилю) 1905 года — кульминационный момент Первой русской революции (1905-1907).22 дек. 2015 г.
Князь Полоцький, батько Рогніди, участник подій міжусобної боротьби в 975-980 рр.
Название беларусского города Полоцьк
<span>Вітаўт–Аляксандр Кейстутавіч (~1350 — 27 кастрычніка 1430), князь гарадзенскі, князь троцкі, вялікі князь літоўскі (1392—1430). Сын Кейстута.</span><span>Пасля Крэўскай уніі (1387) Вітаўт узначаліў групоўку феадалаў ВКЛ, якія былі супраць уніі з Польшчай. З дапамогай Ордэна ён спрабаваў скінуць намесніка Ягайлы ў ВКЛ — свайго стрыечнага брата Скіргайлу, і заняць вялікакняжацкі сталец. Для дасягнення сваіх мэтаў двойчы (1384, 1389) перадаваў Тэўтонскаму ордэну Жамойць. У выніку гэтай барацьбы паміж ім і Ягайлам было заключана кампраміснае Востраўскае пагадненне (1392), паводле якога была прызнана фактыная вярхоўная ўлада Вітаўта ў ВКЛ, але Ягайла дэ-юрэ захоўваў тытул вялікага князя літоўскага.</span><span>Вітаўт праводзіў палітыку цэнтралізацыі дзяржавы і ўмацавання велікакняжацкай улады. Вёў актыўную знешнюю палітыку. Падчас Вітаўта ВКЛ працягвала падтрымліваць Цвярское і Разанскае вялікія княствы супраць Масквы. У 1395 уключыў у склад ВКЛ Смаленскае княства. Вёў пастаянную барацьбу супраць татар, ачысціў ад іх усю тэрыторыю паміжДняпром і Азоўскім морам, але ў 1399 пацярпеў паразу ад тамерланаўскага палкаводца Эдыгея ў бітве на Ворскле, у выніку сарваліся яго планы панавання над усімі землямі колішняй Русі. Нягледзячы на гэта, Вітаўт захаваў кантроль ВКЛ над Паўночным Прычарнамор’ем.</span><span>У 1401 падпісаў Віленска-Радамскую унію, паводле якой дэ-юрэ атрымліваў вялікакняжацкі тытул, а ВКЛ прызнавался роўным з Польшчай суб'ектам міжнароднага права. У выніку стаяння на Угры (1408) вызначыў усходнюю мяжу ВКЛ па рэках Угра і Ака. У бітве пры Грунвальдзе (1410)узначальваў войскі ВКЛ. У 1413 падпісаў Гарадзельскую унію, якая дэ-юрэ давала каталікам перавагі ў заняцці дзяржаўных пасад, але дэ-факта Вітаўт прызначаў на пасады гледзячы толькі на сваё ўласнае меркаванне. Заснаваў у ВКЛ праваслаўную мітраполію незалежную ад маскоўскай, першым мітрапалітам якой на Новагародскім саборы быў абраны Рыгор Цамблак. Падчас Вітаўта ў 1420 Віцебск, Полацк і Вільню наведаў Геранім Пражскі - паплечнік Яна Гуса. У 1422 у Чэхію прыбыў намеснік ВітаўтаЖыгімонт Карыбутавіч з 5-тысячным войскам, такім чынам Вітаўт змагаўся за вяртанне Жамойці. Паводле Мельніцкага дагавора (1422) Ордэн перадаў Жамойць Вітаўту ў пажыццёвае валоданне.</span><span>Падчас Вітаўта ВКЛ дасягнула найбольшай магутнасці і памераў: ад пскоўскай мяжы да Чорнага мора і ад Акі і Курска да Галіцыі. Вітаўт двойчы адмаўляўся прыняць каралеўскі тытул, нарэшце ў 1429 згадзіўся на гэта і на 1430 была прымеркаваная яго каранацыя, але ён памёр напярададні яе, калі ўжо сабраліся госці з усёй Еўропы, бо быў ужо вельмі стары. Пасля смерці Вітаўта вялікім князем быў абраны Свідрыгайла, які канчаткова разарваў унію з Польшчай.</span>
