<span><span><span>Пословицы на казахском языке (<span>Мақал-мәтелдер) </span>о здоровье</span>
</span>
Әуелгі байлық — ден саулық,
Екінші байлық — он саулық,
Үшінші байлық — ақ жаулық.
Денсаулық — зор байлық.
Жарлының байлығы —
Дәнінің саулығы.
Жан ауырса тән азады,
Қайғы басса,' жан азады.
Айдалада атқан оқ
Ажалдыға тиеді.
Жеңіл барып, ауыр қайт,
Аман барып, сау қайт.
Бас аманда мал тәтті,
Бас ауырса, жан тәтті.
Аяншақ көзге шөп түскіш.
Күлегештің көңілі азбас,
Күтіншектің өзі азбас.
Қырықта қылау,
Сексенде шылау.
Ұрынарға қара таппай,
Емдетуге жара таппай...
Жасырғанның жарасы асқынады.
Өлгенге өкпе жүрмейді.
Сақинаны сәнге салмайды,
Тазалыққа таразы.
Лас адам — кіршіл,
Надан адам — діншіл.
Боранын бұрқыратқан қыстан,
Сай-сүйегіңді сырқыратқан
Сары уайым жаман.
Күлкі — ашылған гүл,
Көңіл — шашылған нұр.
Қотырды қаси берсең қаны шығар.
Киізді қаға берсең шаңы шығар.
Соқырдың қолына түспе,
Саңыраудың астына түспе.
Таздыңтарағы алтын,
Мергеннің садағы алтын.
Көбікті қарда түлкі ойнар,
Көңілді көзде күлкі ойнар.
Ауру жайын баққан біледі,
Аңның жайын атқан біледі.
Үшнәрсенің алдынал:
Аурудың алдын ал,
Жаудың алдын ал,
Қайта қозған даудың алдынал.
Біреуге өлім тілегенше
Өзіңе жүрім тіле.
Тісі ауырғанның көңілінсұрамайды.
Өлім деген ойран,
Өмір деген майдан.
Кесел батпандап кіріп,
Мысқылдап шығады.
Жас жігіттің жарасы,
Жол-жөнекей жазылар.
Алты қатын азаға келсе,
Әр қайсысы өз мұңын
Айтып жылайды.</span>
Одним прекрасным летним днем, в предгорья Алатау пришла
весна. Ручеёк зазвенел, разнося свою прохладную водичку по всей окрестности
гор. А на предгорьях тем временем распускались тюльпаны. Все было покрыто
красно-желтым ковром из маленьких тюльпанов. И водички ручейка хватало на всех.
Но, почти на краю поля, был один тюльпан. Он не мог распуститься потому что ему
не хватало водички ручейка. Из-за большого камня который преграждал дорогу
ручейку ему не хватало водички. Постепенно он засыхал, так и не показав свою
истинную красоту. Но вот, как-то раз мимо этого тюльпана пробегала лисичка, она
заметила этот маленький почти засохший тюльпан. Ей стало интересно, почему же
он засыхает, а остальные тюльпаны нет. Она подбежала к этому тюльпану и
спросила «что с тобой милый тюльпан? Почему ты не цветешь так же ярко как
другие?», на что тюльпан, дрожащим, еле слышным голосом ответил «Видишь лиса
этот камень? Он преграждает путь ручейку ко мне, и не дает мне пить. Из-за него
я засыхаю». И тут лиса решила помочь тюльпану, она собрала все свои силы в свою
маленькую лапку и убрала тот камень, который мешал ручейку добраться до этого
тюльпана. И тут ручеёк добрался до этого тюльпана, и буквально в мгновение
тюльпан расцвел ярче всех. Лиса не могла поверить своим глазам, тюльпан был
очень красив и ярок. После того как он расцвел он поблагодарил лису от всего
своего крохотного сердечка.
