И. А. Бунин " Темные аллеи. "
Главная героиня - Надежда. Она - в прошлом крестьянка Когда-то получила вольную, держит почтовую станцию, трактир, дает деньги в рост, богатеет с каждым днем. Имеет хозяйственную жилку. Любила дворянина Николая Алексеевича, готова была жизнь за него отдать. Но... он уехал. Надежда помнит свою любовь, но... нельзя склеить разбитую чашку. Бунин - объективен. Он описывает эмоции, чувства, но свое отношение к событиям не выражает. Я - на стороне Надежды. Она умеет помнить и хранить в душе свои чувства.
Герасим очень жалел Му-му. Он плакал и не хотел с ней расставаться
Изменение слов по падежам
Это большой огромный шар из воды и земли и на нем каждой твари по паре.
Кожнаму вядома, што няма на зямлі бліжэй і радней чалавека, чым мама. З самых першых хвілін нашага жыцця мы акружаны яе цяплом і клопатам, ёй, становячыся старэй, мы давяралі нашы таямніцы і страхі, дзелімся з ёй сваімі ўражаннямі аб навакольным нас свеце і заўсёды разлічваем на поўную падтрымку і разуменне з яе боку.Але бываюць такія выпадкі, калі мама нас лае. Павучае, пачынае чытаць натацыі і ў гэтыя хвіліны нам здаецца, што мама ненавідзіць нас больш за ўсіх на свеце. А калі задумацца? Мама нас гадуе, дапамагае ў цяжкіх сітуацыях, дзеліць з намі радасць і гора, засцерагае нас, радуецца за нашы ўдачы. І хіба яна можа нас ненавідзець? Той, хто думае так, глыбока памыляецца. Бо для мамы яе дзіця - гэта самае галоўнае ў жыцці.Бываюць такія выпадкі, калі мая мама лае мяне. Але я разумею, што робіць яна гэта толькі з вялікай любові да мяне.Я хачу расказаць пра сваю Маме, маім самым блізкім і родным чалавеку.Мама ... Гэта першае слова, якое я сказала, свядома звяртаючыся да Яе. Ўсё, што адбываецца вакол мяне было звязана з Яе прысутнасцю. Пасля, трохі пасталеўшы, я, напэўна, не так часта думала аб Ёй, як у раннім дзяцінстве, але аб усіх маіх нягодах і радасцях я ўсё роўна, перш за ўсё, расказвала менавіта Ёй.Якая яна, мая Мама? Можна знайсці мільёны слоў, самых ласкавых шчырых, прыгожых і годных, але наўрад ці змогуць яны адлюстраваць усю паўнату маіх пачуццяў да Яе.Добрая і справядлівая, ласкавая і сур'ёзная, адважная і пяшчотная, моцная і абачлівая і яшчэ, яшчэ ... я не ведаю - і ўсё гэта разам, адначасова! І кожны раз Яна новая, розная і ўсё-такі тая ж самая - мая, адна адзіная!Мама - лекар па пакліканню. Яе паважаюць яе калегі, Яе абагаўляюць хворыя, якіх яна лечыць. І яна па праву ганарыцца сваёй прафесіяй.Напэўна, я магла б бясконца распавядаць аб Ёй. Але хачу сказаць толькі адно:
Няхай заўсёды будзе сонца!Няхай заўсёды будзе неба!Няхай заўсёды будзе Мама ...
<span>Мая Мама ... і няхай яна заўсёды будзе са мной.</span>
