1. Мова, пранесеная народам праз стагоддзи, захавала у сабе яго памяць, шматвяковы гистарычны вопыт, асалбивасци светауспрымання.
2. Беларусы павинны зберагчы сваю мову, названную Адамам Мицкевичам "самай гарманичнай и з усих славянских моу найменш змененай .. цудоуна распрацаванай", и перадаць нашчадкам.
3. Страциушы мову, народ перастае иснаваць як асобная, адметная супольнасць.
4. Мова жыве, развиваючыся и шлифуючыся, и узбагачае сваих носьбитау, якия разам з ёй спасцигаюць свет.
5. захоуваючы мову, беражлива ставячыся да яе, мы аддаём данину паваги продкам, якия збирали гэты неацэнны скарб.
6. Нияки сродак, акрамя мовы, не можа забяспечыць функцыянаванне грамадства як адзинага цэласнага арганизма.
Мой родны край, дарагое сэрцу месца, дзе я ведаю кожны куст, кожнае дрэўца! Мой родны край - найпрыгажэйшы ў свеце, дзе з кожным вулічным сабакам мы гаворым на адной мове. Тут усё мне роднае, усё зразумелае, усё звязана з маёй душой. Я тут нарадзіўся, пачаў хадзіць і гаварыць, дзівіцца навакольнаму свету і спазнаваць яго. Тут мае родныя, мая сям'я, тут гучыць родная мова. І я з радасцю адчуваю сябе гаспадаром гэтай зямлі, любуюся ёю і ганаруся. Цудоўная прырода майго краю, духмяныя густыя лясы, блакітныя азёры, шырокія палі, празрыстыя рэчкі ўражваюць ў любую пару года. Пахі свежага хлеба, чабора, маладога бярозавага бору - мае любімыя, яны заўсёды супакойваюць мяне, напаўняюць душу беспадстаўным шчасцем і лёгкасцю. Як і сябры з самага дзяцінства, вобразы роднай зямлі заўсёды са мной у маёй душы. Калі падарожнічаю ў іншыя краіны, не магу знайсці нічога падобнага майму краю. Упэўнены, што вобраз радзімы дараг<span>і</span> кожнаму чалавеку, але таксама ведаю, што іншага такога краю, як родная гасцінная Беларусь, у свеце няма.
1-ое спряжение окончания а,я женский род.2-ое спряжение окончания о,е мужской род.