14- наурыз амал мерекесі.
22- наурыз жаңа жыл
«Ат — ер қанаты» деп жеті қазынаның біріне балаған, «ат-аруақ» деп бір жүйрікті бүкіл ел, ауыл намысына санаған. Сондықтан ол жүйріктің егесі ат өзінің жеке меншігі болғанымен оны басқа жаққа сатуға құқы, қақысы болмаған. Ол — елдің аты, ел намысы сынға түсер айтулы аламанға бүкіл бір ру, бүкіл бір аймақ, өңір сол аттың тілеуін тілеп баратын болған. Бүкіл тілеулес ағайын күңіреніп аруақ шақырып сол аттың тілеуін тілеген. Атқа шапқан өрімтал балалар соңғы айналымда әр қайсысы өзінің ұраны болған баба атын шақырып шырылдағанда екі көздерінен жас парлап, келе жататын. Қазақтың бар тірлігі қанатты тұлпарлармен біте қайнасып келген. Қазіргі таңда қазекең жылқы жануарын «мінсең — көлік, жесең — ас» деп біліп<span>, қадірін ұмыта бастағандай. Ал бәйге жарыстары, сәйгүлік ұстау байлардың ермегіне айналып барады…</span>
Жазғы демалыста мен ауылға ,әже -атаға бардым. Ауылда жақсы, таза ауа,тыныш,табиғаты әдемі.Ауылда мен көп достарымды таптым.Достарыммен бірге көп ойнадым.
Күз жеміс-жидектің піскен шағы. Анам екеуміз жеміс-жидек дүкеніне бардық. Онда əр түрлі жеміс-жидектер сатылады. Анам қияр, қызанақ, сəбіз, қызылша, жуа жəне картоп алды. Мен өзім сүйіп жейтін банан, жүзім, алмұрт жəне қарбыз сатып алуын өтіндім. Біз риза болып үйге қайттық. Анама өмкесін көтерісуге көмектестім.
