У него было мягкое сердце.
Улицу покрывал мягкий снег.
По натуре он был мягкий человек.
Кровать устилала мягкая ткань.
Спыніўся нібы часу бег.
І толькі вецер дзьме старанна,
Бярэдзіць лечаныя раны,
Ганяе неспакойны снег.
Наўкол бялюсенькі абшар.
І да зямлі хіліцца голле.
Упала ў спячку наваколле,
Забыўшыся вясновых мар.
Аднолькава праходзяць дні.
Сціскае сэрца нешта скруха.
І прыслухоўваецца вуха
Да незвычайнай цішыні.
Падвоенае ЦЦ пiшацца ў зваротнай форме iнфiнiтываў, у дзеяловаў трэцяй асобы адз. i мн. лiку, а таксама ў лiчэбнiках(дваццаць, вучыцца)
ЗЗ, СС пiшацца на стыку прыстаўкi i кораня(бясспрэчны)
Гуляць на вуліцы, мы это уже давно прошли