<span><span>Мөхәббәт – ул, әйтерһең дә, утлы йәшен,Любовь – она словно огненная молния,</span><span>Һанап-һорап тормай һис бер кемдең йәшен.Не считается ни с чьим возрастом.</span><span>Һүнмәҫ ялҡын менән ялмай ҡартын-йәшен,Неугасаемым пламенем охватывает старого и молодого,</span><span>Көйҙөрөр тип ҡурҡһаң әгәр, ҡас һин, йәшен.<span>Если ты боишься, что обожжет, беги, прячься.</span></span><span>Тик аҙаҡтан ҡоя күрмә күҙең йәшен!<span>Только после не лей слезы!</span></span><span><span>Мөхәббәт – ул, әйтерһең дә, утлы
йәшен.</span><span>Любовь – она словно огненная молния.
</span></span></span>
<span>Гел йылмайҙы донъя... Әсәм булып, </span>
<span>Бишегемә эйелеп йылмайҙы, </span>
<span>Тәүге аҙымымды үҙем үткәс, </span>
<span>Шатлығынан һөйөнөп йылмайҙы, </span>
<span>Ә йығылғас - </span>
Күҙ йәшенә төйөлөп йылмайҙы...
<span>Всегда улыбался мир... Мамой, </span>
<span>Склонившись к моей колыбели улыбался. </span>
<span>Когда мой первый шаг я сам прошел, </span>
<span>От радости возрадуясь улыбался, </span>
<span>А когда упал - </span>
Давясь слезами улыбался.
Йөрәгем минең – тумалған сәскә,
Асылып китә, дуҫтар килгәс тә.
Килһә дошманым, яман уй ҡороп, -
Йөрәгем минең – төйнәлгән йоҙроҡ.
Сердце мое – завязь цветка,
Раскрывается, когда приходят друзья.
Если приходит враг мой, дурную мысль вынашивая,
<span>Сердце мое – сжатый кулак.</span>
