Эпитеты: ослепительный Неаполь; <span>гнетущим, вездесущим, знаменитым добрым сыром; </span><span>прекрасной чайной розой, несравнимой, несравненной; </span>
<span>фиалок запах свежий;
</span><span>
Олицетворения: с</span>ердце жадно надышалось, толпятся тени.<span>
Метафоры: </span><span>Неаполь, весь пронизанный закатом; </span> <span>в поздний вечер, когда мало жить осталось; с</span><span>ердце, помнящее много.
</span>
Сравнения:
<span>И одна есть в мире нега:
Это русский зимний полдень,
Это русский запах снега.</span>
Вось і наступіла зіма - гэтая белая казка. Усе навокал занесена белым снегам, які днём блішчыць на сонцы так, што слепіць вочы. Раніцай шкада таптаць некранутае покрыва, намеценае ноччу. Галінкі дрэў гнуцца пад цяжарам беласнежнай коўдры. Усё навокал чыстае і прыгожае.
Ад марозу снег пад нагамі ціхенька паскрыпвае. Гэта ламаюцца праменьчыкі сняжынак самай непаўторнай формы. Нават шкада становіцца ісці па іх.
Ад голаду і холаду туляцца да чалавечага жытла птушкі: вераб'і, сінічкі, гілі. Ніколі больш не ўбачыш іх так блізка ад чалавека.
Ужо зусім хутка Новы год. Я люблю гэтае свята. Гэта нагода сабрацца ўсёй сям'ёй, пабачыцца з роднымі і блізкімі людзьмі. У навагоднюю ноч усё становіцца асаблівым, казачным. Елка пераліваецца агнямі і зіхаціць гірляндамі. Стол ломіцца пад святочнымі стравамі. У неба ўзлятаюць рознакаляровыя феерверкі. Людзі дораць адзін аднаму падарункі і радасць. Наўкол усмешкі, весялосць і каханне. Адным словам, казка, па-іншаму і не скажаш.
Зіма - мая любімая пара года, а Новы год - маё любімае свята. Хутчэй бы ён ужо наступіў!
