Яна была нежывая. Больше там ничего не было про нее
Палац, шпак, колер, чарауник-мужчынскi род
завея, ранiца, вёска, птушка-жаночы род
сонца, воблака, яйка, гняздо- нiякi род
Вось так, можа не зусім па плану, але ты трошкі перарабі еслі патрэбна:<em>
Аднойчы летам, на сваём балконе, я заўважыла гняздо. Пазней я зразумела, што гэта было гняздо ластавак. Гэтыя прыгожыя птушкі кожную раніцу будзілі мяне сваім прыгожым спевам. Апярэнне гэтых птушак заўседы рознае, але мне пашчасціла ўбачыць чорную птушку з белым брушкам. Але зімой гэтыя прыгажуні ўляцелі ў цеплыя края. Ад іх засталося толькі гняздо і надзея, што потым яны яшчэ вярнуцца ў сваю былую хатку.</em>
Лiса-рыжая,хитрая,хуткая,прыгожая.
мядзведзьбуры,вялiкi,непаваротлiвы,асцярщжны,дужы,небяспечны,касалапы.
букет-духмяны,жывы,звычайны,сцiплы,пяшчотны,далiкатны,бела-жоуты,маленькi.
яблык-жоута-зялёны,сладкi,круглы,спелы,духмяны,налiуны.
елка-зялёная,высокая,старая,гонкая,густая,калматая,кашлатая,разгалiстая,пушыстая,прыдарожная,адзiнокая,сумная.
<span>1)Спявае зіма - аўкаецца,
Касматы лес хісткага
Стозвоном хвойніку.
Вакол з сумам Глыбокім
Плывуць у краіну далёкую
Сівыя аблокі.
А па двары завіруха
Дываном шаўковым сцелецца,
Але балюча халодная.
Верабейчыкі гуллівыя,
Як дзеткі сіратліва,
Прыціснуліся каля акна.
Ахаладалі птушкі малыя
Галодныя, стомленыя,
І ціснуцца шчыльней.
А завіруха з ровам шалёным
Стукае па аканіцах звешанай
І злуецца ўсё мацней.
І дрэмлюць птушкі далікатныя
Пад гэтыя віхуры снежныя
У мерзлага акна.
І сніцца ім выдатная,
У ўсмешкі сонца ясная
Прыгажуня вясна.</span>
<span>2)Белая бяроза
Пад маім акном
Принакрылась снегам,
Дакладна срэбрам.
На пухнатых галінках
сьнежнаю аблямоўкай
распусціліся пэндзля
Белай махрамі.
І ці варта бяроза
У соннай цішыні,
І гараць сняжынкі
На залатым агні.
А зара, ляніва
Абыходзячы вакол,
обсыпает галінкі
новым <span>срэбрам</span></span>