Мен Бабичева Дарья 1996 жылы Алматы қаласында дүниеге келдім. Қазіргі уақытта Алматы қаласында Гоголь көшесінде, Алмалы ауданында тұрып жатырмын. Алматы индустриалдық колледжінде есеп және аудит факультетінде оқып жатырмын.№46-шы Гимназияны бітірдім. Әкем- Бабичев Илья Григорьевич 1962 жылы дүниеге келген, (дальнойбойщник не смогла перевести это слово), анам-Коршунова Светлана Александровна 1976 жылы дүниеге келген, бас есепші болып жұмыс істейді. Кіші сіңілім 6-шы сыныпта 52-шы мектепте оқиды,оның жасы 14-те)
Жыл он екі ай — көктем, жаз, күз, қыс болып төрт маусымға бөлінеді. Әр маусымда үш ай, яғни 90 күн болады. Көшпелі халық осы жыл мезгілдеріне қарай қонысын: көктеу, жайлау, күзеу, қыстаудеп атаған.
Ертеректе біздің ауыл наурыз, көкек (сәуір), мамыр айларьшда қыстаудан көктеуге көшіп қонып, мал төлдететін. Содан соң жайлауға көшіп баратын. Онда маусым, шілде, тамыз айларын өткізетін. Осы күнгі малшылар да сөйтеді.
Жайлау — қыстаудың алыс жатқан даладағы қонысы. Жайлауды шөбі шүйгін, суы әрі мол, әрі тұнық, салқын ауалы жерден тарайды. Онда жылдың үш маусымында ел болмайды. Қыста аппақ қар басып жатады.
Жазға қарай жайлаудың шөбі жақсы өседі. Ол кезде жер беті кілем сияқты құлпырады. Қыстан арықтап шыққан мал жайлауда тойып, семіреді. Адамдар да сергиді. Қысқа арнап сүт тағамдарын дайындайды. Мұндай атақты жайлаулар Қазақстанда өте көп. Олар — Қарқара, Шалкөде, Сырт, ЦІүбартал, Асы т.б.
<span>Қарқара жайлауының үстімен бұрын "Ұлы жібек жолы" өткен. Осы жерде жыл сайын жәрмеңке өткізілген. Қазір Қарқарада малшылардың тойы өтеді. Ат шабысы, қыз қуу болады. Жайлауда балалар гүл тереді, көбелек қуады, суға шомылады. Бірақ бұл қызықты мезгіл де тез өте шығады. Жайлаудан кейін ел күзеуге кешіп қонады. Қар түскен соң қыстауға көшеді.</span>
Адамдар сиырды жақсы деді
Тіл - адам қарым-қатынасының аса маңызды құралы. Сөзден күшті ешнәрсе жоқ, ал сол сөзді жеткізетін тіл. Тілдің тіршіліктегі мәніне қазақ ежелден ерекше көңіл бөлген. Ертедегі халық сөзге тоқтай білген. Шешілмей жатқан дау болса, сөзін тыңдата алатын сыйлы адамдарға жүгінген. Олар мәселені ұрыс-керіссіз бір ауыз сөзбен шешіп беретін болған. Сондықтан тілге шебер кісілер елді біріктіріп даудан құтқарып, ел алдында сыйлы болған, ал іші тыныш болған. Ал, үй-үйге өсек тасып, біреуді біреуге жамандап ұрыс-керіс тудыратын адамдар да бар, олардың тілімен жеткен қолайсыз сөздер жамандық тудырып отырады, баста жарылады, қадір құтта кетеді.
