1) жұлдызшылар, 2)зерттеген,3)көрсеткен
Казахский :
Құстар қыспен.
Міне және суық қыс басты. Бір мен қармен бізге жәнеаяздар келді. Сол мезгіл маған өте ұнайды. айрықша менкүндерді сүйемін, қашан бас көшеде аз теплеет, қарамастан және на менің тереземнің карнизкөгершіндер жиналады және сыңғырлақ туралы жаңакүннің түбінде воркуют. Сейілде-, мен жиі байқа-, сияқтына ағаш жинал- в ойнақ және туралы не ана безекте-воробьи, емес көзге іл- на өткінші адам жәнепроносящиеся жан ол машина. Біл- олар туралы өзініңқұстың қал-жағдайларының мылжыңдайды, ал біледі,ыстық жазды еске алады. Жиі мен аулаға деген шығамын, покормить чтобы құстар, ақбикештің горсть теремін және оны ша жерге шашыпаламын. Сол кезде барлық тал-шыбықтардан, көңілдібезектей, воробьишки және көгершіндер ұшып барады. Олардың арасында маған алақан және отыр- одан дегенжейтін баздар болады. Иә, тегі, құстарға қыспен қатал тап- себе ас, сол себептенолар және қатар мен бізбен тұрады, көмекті күте. Алмаған және емес обал қонақ ет- нанның ми оныңасамының немесе ақбикештің горсткой - олар ғой мен достарым
Русский :
Птицы зимой.
Птицы зимой. Вот и наступила холодная зима. Вместе со снегом к нам пришли и морозы. Это время года мне очень нравится. Особенно я люблю деньки, когда немного теплеет на улице, и на карниз моего окна собираются голуби и звонко воркуют о начале нового дня. Выходя на прогулку, я часто замечаю, как на дерево собираются в стаи и о чем то чирикают воробьи, не обращая внимания на проходящих людей и проносящиеся мимо них машины. Может они болтают о своих птичьих делах, а может, вспоминают жаркое лето. Часто я выхожу во двор, чтобы покормить птиц, набираю горсть пшена и рассыпаю его по земле. И тогда со всех деревьев, весело щебеча, слетаются воробьишки и голуби. Среди них есть смельчаки, которые садятся мне ладонь и едят с неё.Да, наверное, птицам зимой труднее найти себе пищу, поэтому они и живут рядом с нами, ожидая помощи. А мне и не жалко угостить их кусочка ми хлеба или горсткой пшена – они же мои друзья!
Жанында,устынде,устынде,оте ,устынде,алдында,ышынде,астында,алдында,ышынде
Түр түрі гүлдер көрдім.Гүлдер əдемі иысі кушті.Алдында анама гүл сыйлап берді.Кеше мен бір гулді көрдім өте əдемі.Гүлдерді аналарға,əпкелерге,əжелерге,қыздарға сыйлайды.Бір адам гүлді жаксы көрсе,біреулер жақсы көрмейді.Əдемі гүлдер көп.
Биыл қазақ халқының дүлдүл әншісі, тума дарын Қазақстандағы тұңғыш ұлттық театрдың негізін қалаушылардың бірі Әміре Қашаубайұлының туғанына 125 жыл толады.
Әміре 1888 жылы Семей облысы, Абыралы ауданына қарасты Дегелең тауының етегінде туған (қазіргі Қайнар селосы, Абай ауданы, ШҚО.) Әкесі Қашаубай кедей адам, анасы Тойған да қарапайым шаңырақтан шыққан, еңбекқорлығымен қоса әжептәуір әншілігі бар адам болған. Кедейшіліктің шекпенін Әміре бұғанасы қатпай жатып-ақ киеді. Семейде Исабек деген байдың жәмшігі, тері қоймасының күзетшісі болып күн көреді.
Құдай берген өнерінің арқасында 18 жасында ел арасында әнші атанып, Семей қаласында өтетін той-шілдеханаларға шақырылады. Оның ендігі арманы Арқа ән-күйінің Меккесі атанған Қоянды жәрмеңкесін көру болады. Ел ішіндегі той-томалақтан біраз ақылы табыс тауып, оларын үйіне беріп, Семейден сыртқа шыққысы келетіндігін ата-анасына айтады, қанша қиын болғанмен, мейірімді әке-шеше өнерлі ұлдарын маңдайынан қақпайды.
Әміре Исабек баймен есеп айырысып Қояндыға жол тартады. Бұл Әміре үшін ән әлеміне жасалған үлкен де игі сапар болатын. Өйткені, осы күнге дейін өзінің ғана білгенін айтып келген Әміре небір өнер саңлақтары, топтан озған ән иелеріне кездеседі. Жасы келіп қалса да әлі қунақ, күлдіргі қалпынан таймаған дүлдүл әнші, аты аңызға айналған Жаяу Мұсаны көреді, Семейде жүргенде оның «Ақ сисасын», «Гауһар қызын», «Хаулауын» айтып, сырттай шығармаларына тәнті болатын. Енді сол қарт әншінің өзін көру бақытына ие болып, алдында ән салып, ақын атасының батасын алады. Ол туралы:
«Жаяу Мұса да батасын берген құп алып,
«Үлкен бір даңқ алдыңда күтіп тұр анық.
Екінші Біржан сен болармысың», – деген-ді,
Ақынның кәрі жанары жасқа шыланып» – деп ақын Серік Тергеубекұлы жырға қосқан.