Қыс мезгілі басталып та кетті. Айналаның бәрі аппақ қарға оранған. Осында қыстайтын құстарға арнап балалар еңбекке баулу сабағында мұғалімнің көмегімен ұя жасауда. Бұл деген құстарға үлкен қамқорлық қой. Ұя дайын болған соң, оны ағаш басына іліп, әрдайым жем шашып тұрады. Сөйтіп, құстар қыстан аман - есен шығады.
Алыстағы бір ауылда жесір қалған жүкті әйел өзіне серік болсын деп таудағы жаралы ақ тышқанды (күзен)асырап алады. Ақ тышқан әйелдің қасынан бір сәтте деайырылмапты. Қаншалықты үй жануары болмаса да, барынша тіл алғыш болады. Бірнеше ай өткен соң әйел босанады. Жалғыз басты әйел үшін барлық қиыншылықтарға төтеп беруге және баласын асырап бағуға тура келеді. Күндердің күнінде баласын үйіне тастап, біраз уақытқа сыртқа шығуына мәжбүр болады. Алайда үйде нәресте мен ақ тышқан қалады.
<span> Арада біраз уақыт өткен соң әйел үйіне оралады. Есіктің алдында аузы-басы қанға боялған ақ тышқанды көргенде зәр-иманы қалмай, аласұрып, ақ тышқанға бас салады. Сөйтіп, тышқанды өлтіріп тастайды. Дәл сол мезетте ішкі бөлмеден нәрестенің дауысы шығады. Анасы жүгіріп барып қараса, бөлменің ішінде бесікті, бесіктің ішіндегі нәрестені және нәрестенің қасында паршаланып жатқан жыланды көреді... </span>
Мен биздин жастар айбаттты деп ойлаймын.Мен олардын кайратты екенине сенемин.Канатты балапан,канатынды самгап уш.Сенин минезин жумсак екен.Сендердин журектерин суттей таза екен.Биздин касиетти тилектеримиз орындалар.
(казакша шрифт жок,сондыктан орыс ариптеримен жаздым)
