1.Жизнь рыбаков. 2.Маленькие уловы. 3.Остановка рыбаков в избушке. 4.Ожидание осенней путины. 5.Походы Васютки за кедровыми орехами. 6.Васютка отправляется в тайгу. 7.Встреча Васютки с глухарем. 8.Васютка потерялся. 9.Ночлег мальчишки в лесу. 10.Начало поиска пути домой. 11.Васютка нашел озеро. 12.Второй ночлег и воспоминания о школе мальчишки. 13.Осенний дождь. 14.Васютка увидел пароход. 15.Неудачное спасение. 16.Спасение мальчика на пятый день. 17.Рыбаки на Васюткином озере. 18.Озерный лов. 19.Нанесение озера на карту
Я лічу, што Васіль Быкаў — вельмі шчыры і навіты беларускі пісьменнік. Яго творы адлюстроўва-юць прыгожасць і магутнасць нашай роднай мовы. Гэтаму пісьменніку давялося зведаць усе жахі Вялі-кай Айчыннай вайны. Васіль Быкаў змагаўся супраць фашыстаў, быў двойчы паранены, ляжаў у шпіталях. Ён бачыў, як паміраюць людзі. Васіль Быкаў піша пра вайну, паказвае яе такой, якой яна была на самай спра-ве: жорсткай, бязлітаснай. Яго творы перакладзены больш чым на пяцьдзесят моў свету. У 1982 годзе пабачыла свет аповесць «Знак бяды». Галоўнымі героямі сталі Сцепаніда і Пятрок Багацькі. Я лічу, што яны тыповыя прадстаўнікі таго часу. Іх лёс закранула рэвалюцыя, калектывізацыя, вайна. Усё жыццё героі працавалі, але так і не пабудавалі свайго шчасця. Сцепаніда і Пятрок на пражыццё зарабляюць потам і крывёй. Калі яны былі маладыя, то марылі мець сваю зямлю. Пасля рэвалюцыі ім дастаецца не-вялікі надзел. Раней гэта зямля належала пану Яхі-моўскаму. I Сцепанідзе неяк няёмка браць тое, што належала другому, бо «на чужым і дармовым шчасця не будзе». Сумленне не дае Петраку і Сцепанідзе спа-кою. Яны працуюць ад ранку да позняга вечара, але лёс не мае літасці. Сцепаніда і Пятрок маюць розныя характары, на аднолькавыя падзеі яны рэагуюць па-рознаму. Сцепаніда — звычайная беларуская сялянка. Яна вельмі актыўны чалавек. Пасля рэвалюцыі стала чле-нам камітэта беднаты. Сцепаніда прагне ведаў, пава-жае адукаваных людзей, лічыць, што яны дапамага-юць яе вёсцы. Жанчына мае чулае сэрца і душу. Яна заўсёды дапаможа чалавеку ў бядзе. Калі раскулач-валі Лявона Багацьку, Сцепаніда збірала подпісы ў яго абарону, паслала мужа ў Мінск да Чарвякова, каб той дапамог. Але старшыня ЦВК Беларусі памёр. Яна выступае супраць насілля. Калі пачалася вайна, Сце-паніда адразу вырашыла змагацца з фашыстамі і па-ліцаямі. Яна не вельмі здзівілася, калі даведалася, што некаторыя з яе аднавяскоўцаў перайшлі на бок нем-цаў. Сцепаніда крадзе ў фашыстаў вінтоўку, не дае ім малака. Хаця яе могуць забіць, яна чым можа пера-шкаджае ворагу. У адрозненне ад сваёй жонкі, Пятрок — ціхі і на-божны чалавек. Ён ніколі не зробіць дрэннага друго-му. У час вайны Пятрок спрабуе прыстасавацца да немцаў і паліцаяў. Ён гоніць самагон для сваіх «адна-вяскоўцаў», дагаджае фашыстам. Не, Пятрок не сўп-рацоўнічае з ворагам, гэта не здрада Радзіме. Ён хоча выжыць. Але ў выніку герой не вытрымаў. Ён гаво-рыць паліцаям усё, што думае пра іх. Хоць Пятрок слабахарактарны, але ў апошнюю хвіліну знаходзіць у сабе сілы выказаць свае пачуцці, крыўду, гонар. На прыкладзе жыцця Петрака і Сцепаніды Васіль Быкаў адлюстраваў лёс цэлага пакалення беларусаў. Кожны чацвёрты беларус загінуў у час Вялікай Айчын-най вайны... Шмат было гераічнага... Але ў сваёй апо-весці пісьменнік паказаў нам звычайных сялян без зброі ў руках.
Крепостной Герасим жил у барыни и был обязан выполнять все ее приказы. Крепостное право унижало крестьян, царила безнаказанность помещиков. Почему он не мог ослушаться? Герасим только в самом конце понял, насколько зависимым делает его привязанность. Барыня постепенно отбирала все, что было дорого Герасиму. Она отняла у него любимую деревню, а ведь он - крестьянин, настоящий крестьянин. Не оставила ему привычную и любимую работу. Любимую женщину Герасима, Татьяну, выдала замуж за пьяницу Капитона. Татьяна всегда соглашалась с барыней, смиренница. И даже его радость, собачку Муму, которую Герасим растил, она приказала утопить. Барыне был важен только свой покой, она думала лишь о себе. Как крепостной, Герасим не посмел ослушаться старую барыню, не мог не выполнить ее приказ. То ли это была рабская психология, то ли пережитки крепостничества. Кто-то говорит о православном отрицании души у животных.
Ответ:
Жили были в деревне мужика и старуха. Жили они бедно. На огороде овощей было мало. И в один прекрасный день, решили они поехать на рынок. Хотели завести свиней, подумали больше пользы будет. Но был в деревне один мальчишка проказник. И когда мужик и старуха ушли на рынок, он забрался к ним в огород и сломал загон для свиней. Когда мужик и старуха вернулись, они увидели, что загон был сломан! Они очень расстроились. Позже мальчик вернулся и извинился перед ними. Ему было очень стыдно за свой поступок.
Объяснение: