Адам және айуанаттар қойын-қолтық собой арасында тоқулы.Животные-это біздің достарымыздың.Бірақ адамзат порой оларды сияқты қызық үшін жояды, ал анда-санда және үшін қосымша материалдық табыстардың.Ара осы және түрлі көріністің популяциялары төмендетіледі.Айуанаттар қызыл кітапқа деген кездестіреді, бас жік құрудың оказываются.Қарым-қатынастар адамның және айуанаттардың арасында ылғи болды.Уже почти почти бас бас-басы үйде какой-нибудь питомец болады.Сол мысық біледі, ит біледі, ал тоты және тд.Но анда-санда біледі адам өзінің жақын достарын сатады. Айталық, адамдар ара өзінің дербес мәселелерінің өзінің ардақының көшесіне деген выкидывают.Ал біл- және жайдан-жай перенравился, жалықтырды, состарился.Сол өте қатал тарапынан адамдардың.Ғой айуанаттар кінәлі, не олар сендерге перенравились немесе бол- уже поиграться чтобы ана возрасте.Бізде құқық оларға деген олай жәбірлегіш қара- имеем.<span>Ғой біз үшін ана жауап береміз, үшін кімді ручаемся.Біз үшін воих питомцев жауап беруге, сүй- олар керекпін.қарамастан және не арада коем уақиғада ша мынадай бос себептерге құтылмаппын.Олар да тірі, сияқты және біз.Бірақ</span>
<span>питание с семьей и друзьями в кафе</span>
Ответ:
Ғылым таппай мақтанба...» - Абайдың 1886 ж. жазылған өлеңі. Көлемі 77 жол. Абай өз заманындағы жас ұрпаққа, «көкірегі сезімді, кеңілі ойлы» адамдарға үміт артып, олардың жүрегін оятып, оларды өзінің озат мақсат-мұраттарына тартуға ұмтылды. Жастардың өнімді еңбек етіп, ғылым мен білімге ұмтылуы, алға қойған мақсатқа жетуде табандылық көрсетуі, міне, осындай асыл қасиеттерді уағыздау Абайдың бүкіл шығармашылық жолының негізгі идеялық-тақырыптық үзілмес желісінің біріне айналды. Ақын талантты, өнер іздеген жандар туралы айрықша зор сүйіспеншілікпен айта отырып, олардың алға қойған зор мақсатқа жету жолындағы күресте табандылық, жігерлілік көрсететініне үлкен сенім білдіреді. Абайдың бүл өлеңінен ғылымды үйренетін жастар өзінің алдына қандай мақсат қоюға тиісті екені туралы мәселе оны аса қатты толғандырғанын көреміз. 1909 жылғы жинақ пен 1922 ж. Қазанда жарық көрген басылымдарда бұл шығарманың кейінгі жылдарда бөлек туынды саналып жүрген «Интернатта оқып жүр...» дейтін өлеңге қосылып, біртүтас шығарма болып келетіні де тегін болмаса керек. Қазақ жастарын білім-ғылым үйренуге шақыру - «Интернатта оқып жүр» өлеңінде де ең өзекті идея. Мұнда ақын еңбексіз, ықылас-ынтасыз, мехнатсыз нағыз ғылым-білім қолға түспейді дей келіп, одан ары бірден негізгі ой желісін үздіксіз өрбітіп, оқудағы мақсат не, алған білімді не қажетке жұмсау керек, не істеу, қандай қызмет атқарған жөн болады деген мәселелер төңірегінде сез қозғайды.
Объяснение:
пожалуйста отметьте как лучший ответ поддержите меня)))
Тіршіліктің ұлы заңы баршаға ортақ. Құс екеш құс та өзінің ұясын, құмырсқа екеш құмырсқа да өзінің илеуін қорғайды. Сол сияқты, Анадан туған екі аяқты есті пенде өзінің кіндік қаны тамған қасиетті мекенді қастерлеуге міндетті.«Отан оттан да ыстық» деген абыз бабалар. Осы аталы сөз ойыма оралған сайын, көз алдымда балалық шақтың бұлыңғыр елесі көлбеңдейді. Біздің ауыл өр Алтайдың арғы бетінде еді. ХХ ғасырдың басында қазақтың басына қара бұлт үйіріліген зобалаң заманда аталарымыз туған жермен қимай қоштасып, шекара асқан екен. Арғы бетке ауып барған ағайын тіршілігін жасады. Қытайдағы аумалы-төкпелі заманның, «мәдени төңкеріс» деп аталған саяси науқанның қыспағын көрді. Көре жүріп, Ұлы Отанға – Қазақ еліне деген сағынышын сарқылтпады.Иә, ол шексіз, ешқандай өлшемге келмейтін сағыныш еді. Ата-әжелеріміз Зайсан көлі жайлы таңды таңға ұрып әңгімелейтін. Көздеріне жас алып тұрып айтатын. Біз тыңдаудан жалықпаймыз. «Қазақ елін көрсек, қасиетті топырағына аунасақ» деген асыл арман бойымызға күш берді. Отанға деген ұлы сағынышпен есейдік.Қазір мен сол арманыма жеткен бақытты адаммын. Мен ғана емес, тәуелсіз елі бар, оттан ыстық Отаны бар күллі қазақ бақытты. Тек сол Алла тағала нәсіп еткен бақытты сезіну – басты парыз!Кезінде Мағжан ақын «Мен жастарға сенемін!» деп жырлаған-ды. Мен де елімнің өскелең ұрпағына зор сенім артам. Қазақ ұландарының отаншыл болып өскендерін қалаймын.Отаншыл болу – ең алдымен өткенді білу. Осынау қойнауы қазынаға толы байтақ даланың әр пұшпағын бабаларымыз ақ найзаның ұшымен, білектің күшімен қорғағанын ұмытпа. Отан сенің отбасыңнан, аядай ауылыңнан, сол жердің тасынан, суынан, топырағынан басталады. Қазақ жері – киелі, қасиетті. Оны малмен, ақшамен, алтын-күміс, асыл тастармен бағалауға келмейді. Көне Қытай жазбаларында Шығыс ғұндардың елбасы – Мөде қаған жайлы дерек сақталған. Мөде қаған Қытай патшасы сұратқан жақсы жылқылары мен сұлу қыздарын берсе де, жерге келгенде (мейлі, ол құнарсыз шөлді аймақ болса да): «Жердің жақсы-жаманы болмайды. Жер мемлекеттің негізі. Ол ешкімге берілмейді …» – деп Қытайға соғыс жариялаған екен.Отаншыл болу – ұлтжанды болу. Ұлтсызда Отан жоқ. Болмақ емес. Ата салттың қадіріне жетпеген, ана тілін ардақтай алмаған бозөкпе отаншыл болып жарытпайды. Қай жерде «қарны тоқ, көйлегі көк» болса, сол жерді жайлы мекен санайды.Отаншыл болу – бір-біріңе бауырмал болу. «Жақыныңды жаттай сыйла, жат жанынан түңілсін» дейді дана халқымыз. «Біріңді қазақ, бірің дос, көрмесең, істің бәрі бос» дейді кемеңгер Абай. Түйсігі бар адамға осыдан артық айтылар ақыл болмас. Ынтымағы жарасқан елді көргенде, жаудың құты қашады. Бірлігіміз барда тас қамалдай берікпіз.Отан – сенің Анаң! Сен Отаннан туған адамсың. Қазақтың қасиетті топырағынан жаралдың. Ауасы мен суынан нәр алдың. Шетелдегі 5 миллионға жуық қандасың дәл осындай бақытқа қол жеткізе алмай жүргенін есіңнен шығарма. Атамекенді аңсап келген ағайынды өзекке теппе. Қайта оларға құшағыңды жай, бауырыңа бас.<span>Отаншыл бол, қазақтың жас ұланы!</span>