Табалдырық – қазақта қасиетті ұғым. Ол үйдің сырты мен ішінің шекарасы, босағаның мықты болуының кепілі ғана емес, құт пен кедейліктің де шекарасы. Табалдырық – бақ пен сордың қарауылы екен. «Табалдырықты баспа, құт қашады», «Табалдырықта тұрма, ырысыңды бөгейсің», «Табалдырықты керіп, кедейлікті шақырма» деген мәтелдер таза қазақы ұғым сияқты көрінетін. Сөйтсем мұның да төркіні пайғамбарлардың рауаяты болып шықты.
Табалдырық – құттың белгісі. Табалдырығыңнан құтсыз адам аттаса – жұтайсың, құтты адам аттаса – құтаясың. Ал табалдырықты аттағанда, аттағанда не құт, не жұт әкелетін кім? Әрине, әйел. Келіні табалдырығынан аттағанда шашу шашып, құт шақырып, оң аяғымен «Бісмілла!» – деп кіргізетін қазақы ырымның алғашқы жорасы Ибраһим пайғамбардың тұсында ишара етіліпті.
Канагат карын тойгызар канагатсыз жалгыз атын сойгызар.
Асхана.
- Сəлем!
-Сəлем!
- Сен бүгін қайда бардың?
- Мен бүгін асханаға бардым.
-Асханадан не алдың?
-Мен асханадан: шай жəне салат алдым.
-Тағам қандай болды?
-Өте дәмді.
-Асхана мектепте бар ма?
-Иə,асхана мектепте бар.
-Саған асханада ұнады ма?
-Иə,өте ұнады.
-Сау бол!
-Сау бол!
Даладағы жұрт үйге кірісе, пештің оты сөніп, үй салқындап кетіпті.
Үй тігіліп жатса, балалар ойнап жүрсе, жүк жиналып жатыр.
Осы кезде есіктің қоңырауы шылдырлап,қатты дыбыс шығып, оған қосыла ит үрді.
Бұлар түн ортасы ауа үйге келсе,Болатбек ұйықтап қалып, қарындасы күтіп отыр.
Біздің кітаптар, сендердің кітаптарың, сіздердің кітаптарыңыз, олардың кітаптары. біздің күнделіктеріміз, сендердің күнделіктерің, сіздердің күнделіктеріңіз, олардың күнделіктері