Дорогой Василий! Пишу тебе. как смог. Слышал про твой подвиг, да кто в нашей части не слышал? Ты пишешь, что не герой совсем, а мне кажется, ты просто скромничаешь. И согашайся, брат, на орден. Тебе же честь. И как же ты не струханул-то? Ледяная, пади, вода? Знаю, для дела надо было, молодец. Хвалю тебя.
И вот пока будут на нашей земле такие молодцы, как ты, всегда сможем Русь-матушку защитить!
Да ты смотри, не возгордись...
Уж не до гордости наверно было, когда кости-то промерзали за Родину? Пади, так.
Живи, брат, хорошо и счастливо. Как смогу, сразу напишу тебе.
Твой товарищ.
сәлеметсіз бе, құрметті ойыншылар,менің сіздің болельщица маған өте ұнайды сіз қалай ойнайсыз менің бірнеше сұрақтар Ұнайды ма сізге футбол ойнау?,со скольки лет сіз бастады өз жаттықтыру?,неге сіз болуға шешім қабылдады ойыншыларымен? Құқығы жауаптар сау бол.От кого:Кімге:қашан:
Паэма «Новая зямля» — твор аб гістарычным лесе сялянства, аб яго дарогах да шчасця і волі. У паэме адлюстравана жыццё народа, яго побыт, псіхалогія, выяўлены мары і жаданні працоўных беларускай вёскі. Таму і называюць паэму энцыклапедыяй жыцця. Галоўнае ў «Новай зямлі» — пошукі зямлі і волі. Гэта аснова зместу.
Міхал, Антось, Ганна — тыповыя вобразы таго часу. Яны паказаны шчырымі, руплівымі працаўнікамі.
Міхал — звычайны ляснік, якога малазямелле прымусіла ісці на службу. Ён у поўнай залежнасці ад ляснічага. Ляснічы не лічыцца з ім, прымушае часта пераязджаць з месца на месца. Міхал не хоча зносіць здзекі, таму шукае выхад з цяжкага становішча. Ён вырашае купіць зямлю, «каб з панскіх выпутацца пут». У чым трагедыя Міхала? У тым, што ва ўмовах эксплуатацыі ён не знайшоў шчасця. Яго мара аб зямлі не збываецца. Ён памірае, так і не зведаўшы шчасця. У цэлым вобраз Міхала — гэта вобраз добрага, спагадлівага, працавітага чалавека; па натуры моцнага, здольнага пераносіць жыццёвыя нягоды, непахіснага.
Антось. Праз гэты вобраз аўтар раскрывае душу селяніна. У ім увасоблена таленавітасць і працоўная сіла народа. Гэты чалавек адораны ад прыроды; ён — адмысловы работнік, майстар на ўсе рукі, дбайны і акуратны гаспадар, любіць дзяцей.
Ганна — добрая, шчырая, руплівая гаспадыня, сумленная працаўніца. Усё яе жыццё — гэта клопат аб дабрабыце сям'і, аб выхаванні дзяцей. Яна верыць у розныя прыкметы.
У паэме аўтар шырока апісвае сялянскі побыт: «Раніца ў нядзельку», «За стал ом», «Падгляд пчол», «Каляды», «Дзядзька-кухар» і інш. Ежа ў сялянскай хаце — гэта цэлы абрад са строга ўстаноўленымі правіламі і парадкам. За сталом збіраліся абавязкова ўсе члены сям'і. Кожны займаў свае месца. У кут звычайна саджалі пачэснага госця. Малыя дзеці, якія яшчэ не ведалі парадку, елі асобна. За сталом жа сядзелі дарослыя, панавалі цішыня і парадак, адчувалася павага да ўсяго таго, што знаходзілася на стале, як здабытку цяжкай працы.
Осень чудесная пора!
Красками она играет,
В цвета зелёный,жёлтый, красный
Окрасилась листва!
Эпитеты: «мечтательно», «кроткую», «ясной», «безумный и немой» и тд
анафора: «и» повторяется в начале каждой строки во второй и третьей строфе
олицетворения: «звук пугает», «нетерпение сосёт»
перенос: «и мне Ты предаёшься»;
стихотворение написано в форме обращения.