Брэст – гэта цікавы горад Беларусі, размешчаны прама на мяжы з Украінай. Паглыбіўшыся ў гісторыю, даведаемся, што першае згадванне пра яго адносіцца яшчэ да пачатку 11 стагоддзя, а гэта аўтаматычна робіць яго адным з самых старажытных у краіне. Акрамя гэтага, Брэст, вядома ж, мае заслужаную славу горада-героя. У час трагічных падзей Другой сусветнай вайны ён самааддана адбіваў напад фашысцкіх войскаў. Па плане ворага, дадзены населены пункт планавалася захапіць за лічаныя секунды, а ў выніку крэпасць трымалася і не падавалася захопніку цэлы тыдзень. Нельга не згадаць, што цяпер гэтая самая крэпасць лічыцца не толькі самым знакамітым турыстычным аб'ектам, але і сапраўдным прыкладам мужнасці усяго былога Савецкага Саюза. На дадзены момант горад Брэст, славутасці якога згадваюцца ва ўсіх без выключэння даведніках краіны, чыста геаграфічна падзяляецца ракой Мухавец на дзве паловы. Паўночная частка ўяўляе сабой папулярную турыстычную зону, хоць, да жаль, да нашага часу ў горадзе захавалася толькі невялікая колькасць гістарычных пабудоў. Паўднёвая ж палова прадстаўлена спальнымі раёнамі з досыць развітой інфраструктурай. У цэлым Брэст, славутасці ў якім сустракаюцца літаральна на кожным кроку ў абедзвюх паловах горада, лічыцца вельмі прыгожым населеным пунктам, які быў пабудаваны ў унікальнай мясцовасці і акружаным практычна некранутай прыродай
Глечык – малады баец, яшчэ зусім наіўны, нясмелы
хлопец. Апынуўшыся ў атрадзе абароны, ён саромеецца і адчувае сябе няемка,
вінавата.
Глечыка непакоіць унутраная рана, хоць ён нікому
пра яе не распавядае. Ён пакутуе ў адзіноце, слухае іншых, але сам пра сваё
гора не гаворыць. Ён пакрыўджаны на сваю маці, якая, на ягоную думку, здрадзіла
пакойнаму бацьку. Пасля таго, як яго забіла токам, яна сабралася ізноў выйсці
замуж і нават запрасіла мужчыну на свята. Але потым пачалася вайна, і маці зноў
засталася адна з маленькай дачкой. Глечык зразумеў, што ў час вайны яму
патрэбна ратаваць сям’ю, але колішняя крыўда ўсё ж не праходзіла.
Глечык у аповесці загінуў апошнім з групы. У
чаканні сваёй смерці ён раптам чуе крык журавоў у небе, які кранае яго за душу.
Малады хлопец успамінае лепшае, што было ў яго жыцці. Яму цяжка ўсвядоміць, што
ўсё скончылася, і болей яму не давядзецца ўбачыць ні маці, ні сястрычку.
Наўздагон за чарадой ляцеў падбіты, адсталы журавок з пранізлівым крыкам.
Глечык пабачыў у ім сябе – вобраз кінутай ўсімі, пакінутай на смерць маладой
істоты, якая прагне жыцця.
<span>Тым не менш, не гледзячы на журботу і боль,
Глечык мужна трымаецца да самага канца, паказаўшы сябе не толькі годным воінам,
але і моцным чалавекам. </span>
И.П сто двацать девять, триста сорок семь, тысяча восемьсот пятьдесят один
<span>Р.П сто двацати девяти,траста сорока семи,тысячи восьмиста пятидести одного </span>
<span>Д.п ста двацать девяти,триста сорока семи,тысячи восьмиста пятидести одному </span>
<span>В.п сто двацать девять,триста сорок семь,тысяча восьмьсот пятьдесят один </span>
<span>Т.п сто двацатью девяти,-(не поняла),семи тысячами восьмиста пятьдесят один </span>
<span>П.п ста двацати девяти, триста сорока семи,семи тысячах восемьсот пятьдят один </span>
Вецце и насенне гэта зборныя,усе астатния рэчауныя