Қазақ халқының ұлттық болмыс-бітімінің бір өзгешелігі –дастархан жайып, кімді болса да адал көңілмен қарсы алатын кең пейілдігінде, меймандостығында. Қазақ үйіне келген адамға дастархан жайып, қонақжайлылық ниет білдірмеген адамды «қазанын қара суға малып отырғандай» деп кемсітетін болған. Сондықтан да қазақ халқы танысын, танымасын үйіне бас сұққан адамға «Қырықтың бірі – Қыдыр» деп қарап, дастархан жайып, барын оның алдына қойған.
Қазақ – намысшыл халық. Қонақтан тамақ үшін ақы алу деген оның әдетінде мүлдем жоқ. Бұл көргенсіздік саналып, ырымға жаман деп есептелген. Расында да қазақ «дастарханы қурап тұр» дегізбеу үшін, өзінің ең дәмді асын қонағына сақтап отырады да, реті келгенде, оны дастарханға қояды. Қазақтың ұзақ сақталып, тек қонақ келгенде ғана дастарханға салатын сыйлы асы – сүрленген ет, қазы, шұжық, жент, құрт, қарынға салынып сақталған сары май, тәтті, тары, қант, шай, өрік-мейіз т.б. «Қонақ асы – қазақтың бөлінбеген еншісі» деген сөз бұрынғыдан қалған. Ерулік, қымызмұрындық, сірге мөлдіретер, соғым басы, көңіл шайы, келін шайы т.с.с. бас қосулардың мақсаты, тілек мүдделері қазақтың меймандостық ниетінен туындаған.
Қазақ – қонақжай халық., көңіл табуға шебер, дос жинауға құмар. Қазақта келген қонақты «құдайы қонақ», «сый қонақ», «арнайы қонақ» деп түрліше атаған. Бұлардың қайсысына болмасын, қазақ, ең алдымен, мал сойып, қан шығарған. Дастарханның қадірлі асы жаңа сойылған малдың бас-сирағы деп есептелген. Өте қадірлі адамға қазақтар тай да сойған.
Сойылатын малды алдымен босағаға әкеліп, қонақтан бата сұраған. Сонан соң ғана ол сойылып, еті қазанға салынған. Етті мол етіп асу, қазыны қазанға бұзбай салу – үй иесінің келген қонаққа деген ниетін білдіреді. Ет піскенше мейманға кең дастархан жайылып, құрт, ірімшік, бауырсақ, жент, сары май қойылады, қаймақты шай құйылады.
қарамен жазылғандардың бәрін жазып аласын сосын кітап мал дегенді үстінен сызасыын түбір дегенді білетін шығарсыз құстың дегенді бірінші құс деген сөзді сызып аласыз үстінен сосын тың дегенді сызасын үстінен сосын аңның дегенде аң сызасыз ның сызасыз үстінен мүсін сызасыз дері ні сызасыз
Сарин Калкаман Айымгазыулы родился 2 января 1978 года в Восточно-Казахстанской области, в Абайском районе, в селе Аркат. Поэт, член Союза писателей Казахстана, член Партии «Нұр Отан». В 1998 году окончил Евразийский университет имени Л.Н. Гумилева. 1998 - 2008 гг. – преподаватель кафедры социально-гуманитарных предметов; С 2008 года старший преподаватель кафедры истории Казахстана в Евразийском Национальном университете имени Л.Н. Гумилева; 2012-2014 гг. – магистр исторических наук в Евразийском Национальном университете имени Л.Н. Гумилева; 2014-2015 гг. – советник ректора Евразийского Национального университета имени Л.Н. Гумилева; 2013-2015 гг. – ведущий социально-политического ток-шоу «Кеш емес» на телеканале «Астана»; С 2016 года руководитель дискуссионного клуба «Атамекен», созданного при Национальной Палате предпринимателей РК «Атамекен»; Также с 2016 года назначен на должность ведущего познавательной программы «Ой-толғау» на Национальном телеканале «Qazaqstan». Лауреат государственной молодёжной премии «Дарын» от лица Правительства РК. Лауреат премии Первого Президента РК – Фонда Главы государства. Лауреат республиканского молодежного фестиваля «Шабыт». Обладатель литературной премии «Алтын қалам». Автор сборников песен «Арманымның бейнесі» жыр жинағы (Астана, издательство «Нұра Астана», 2011), «Құс жолындағы керуен» (Астана, издательство «Профи Медиа», 2014). Директор радио «Shalqar».
Источник: https://kaztrk.kz/ru/team/sarin-qalqaman-aiymgazyuly
Любое использование материалов допускается только при наличии гиперссылки на https://kaztrk.kz
Отан өз батырларымен бай. Отанның қорғаушыларсыз, мемлекет жоқ. Бытылдық, Отан сүйгіштік, достық - нағыз батырдың сапалары. Батырлар болып дүниеге келмейді, олар болып қалыптасады. Балалық шақтан кішкентай балаға отаншылдыққа, құрметке тәрбиелеу керек. Атамекен үшін ата-аналарға нағыз жігітті тәрбиелеу керек ғой! Халықта дана мақал-мәтелдер бар: "Ер жігіт ел үшін туады, ел үшін өледі", "Ер барда - ел қор болмас" және тағы басқалар. Менің пікірінше, ең басты, ең негізгі батырдың сапасы - бұл отаншылдық. Отаншылдық - бұл туған жерге, өз халыққа, ұлтқа деген сүйіспеншілік.
Бұл өлең жолдарында былай сипатталған: Қатаған, сенің көппін деп отқанын не? Мақтану езгіге басатын нәрсе. Көбің қайда? Кейін далаға ұшар, ұрпаққа жетпейтін, сай далада қанғып жүре ме? Қазағымды қаптатпаймын! (Бізге ТЖБ-да апай бәрін айтып берген)<u><em>Сәттілік!!!</em></u>