Оқу жылының соңына қарай мектеп кітапханасынан жыл басында кітап алған балалар қайтадан кітаптарын әкеліп тапсырды. Олардың әкелгендері түгелдей дерлік жыртылған кітаптар мен сызылған кітапшалар. - Кітаптар қатты қиналған екен ғой,- деген кітапханашы сөзін естіген кітаптарға тіл біте бастады. Олар бірінен соң бірі мұңдарын шағып жатты. Бірінші физика кітабы : - "Мені бір есеп шығаратын бала алды да, беттерімнің барлығына есеп шығарып сызып тастады,"- деп мұңын шақты. Қазақ тілі кітабы жалғастырып: -"Менің астымдағы түп жағыма өздерінің аттарын жазып, әбден қорлады,"- деп ашуланды. Өзін-өзі тану кітабы да өз мұңын шақты: - "Менің үлкендігімді сөз қылып ешкім қаптағышпен қаптамайды, жыртылып, мұқабам түсіп қалуға шақ тұр". Кітапханашы бәрінің мұңдарын, күйініштерін тыңдап, бір күрсініп алып, кітап түптеуге кірісті.
Мен бос уакытымда достармен китап окимын
Сіздің əпеніз зейнеткер.сіздің ағаңыз жүргізуші
Мен оянып, тұрды. – Я, проснувшись, встал.