Төл сөз:« Дені сау кісіге қарап отыру<span> «Табылған ақыл, Мұқа!» - деп, Жарқын айналасына қарады. </span> қиын ғой»,«Өзі күйіп жүрген жанымды күйдірме,»,Ы. Алтынсарин былай деген: «Мұғалім бәрінен де қымбат, өйткені мұғалім-мектептің жүрегі»,«Бөкенші Шыңғыстың бұл тұсындағы бар қыстауыды береді»,<span>Ондай жаман, сұмдық жерге Абайды несіне апардың – деп кейіді Ұлжан.
Төлеу сөз:</span>Сәбит Мұқанұлы бір кітапты бітіріп, екіншісін бастағанда, демалатынын айтты, Базаралы жиылған қауымға Тінекең аулына барғандығын, онда тыныштық екендігін айттыБалалар қуанып, өздерінің әлі де көп жаңалықтар табатындығын айтты,<span>«Жасу, жабырқау – халық мінезі емес, - деп ойлады Ыбырай, - ерлік, ізгілік қана халық мінезі»
Ну примерно так правльно или нет нз</span>
Шындықты көзге айту үлкен ерлік, шындық түбінде жеңетінін ұмытпайық,өтірік өрге баспайды. Бүгінгі жеңіске қатты қуанып, бақыттан басым айналды. Сенің мына досыңның бас терісі келіспеген екен, одан аулақ жүруіңді өтінемін. Соғыс кезінде тұтқынға түскендердің елге оралғандағы күндері азапқа толып, маңдайының соры бес елі екендіктеріне көздері жетті. Ол үшін сен барлық істі атқарып, мойныңа мінгізіп алдың. Саған жету үшін қатты асығып, аяғым аяғыма тимей жүгірдім. Естіген сөзіңді елге таратуға асығып, аузың қышып отыр ма?
Аюдың аяғы улкен.Ол аяқпен журедi.
Қазақта «ас атасы – нан» деген сөз бар, яғни астың, дәмнің үлкені – нан. Бала ақ пен қараны ажыратып танымай тұрып-ақ оған оң қолына нан ұстауды, нанды баспауды, тастамауды үйретеді. Нан қасиетті. Адам кез келген тамақты екі күн жесе, ол қанша нәрлі болғанымен сол тамақтан жалығады. Ал бірақ адам баласы өмір бойы наннан шықпайды, наннан зерікпейді, жалықпайды. Дастарқаныңыздың үстінде күнде нан тұрмаса, көңіліңіз де, дастарқаныңыз да – орта, берекеңіз кетіп, дүние ойсырап тұрған секілді басқа тамақ көзіңізге көрінбейді. Нанның қасиеттілігінің өзі осыдан-ақ көрінеді. Ұнның құрамындағы адамның бойына нәр беретін, куат беретін ағзаға қажеттінің бәрі бар. Өзге халықты қайдам, қазақтың нансыз күні жоқ деуге болады. Қазақта «қатықсыз қара су ішіп, қара нан жесек те, амандық болсын» деген де сөз бар ғой… «Нанды жерге тастама», «нанның үстіне зат қойма», «нанды төңкерме», «нанды бір қолмен үзбе» деген сөздің барлығы – сол нанның қасиетіне орай айтылған тыйымдар. Тіпті адам ашыққан кезде қолы жетпейтін биікте тұрған нанды Құранның үстіне шығып алуға болады екен, бірақ нанның өзін ешқашан баспаған. Нанның қасиетті Құраннан да жоғары бағаланатынын осыдан-ақ білуге болады. «Адам атамыз бен Хауа анамыз пейіштен қуылған кезде ит бірге ілесіп кетіп, сонда бидай иттің ұртында келген дейді. Итті «жеті қазынаның бірі» дейтін себебіміз адамзат сол иттің ырыздығын жеп жүр» деген бұрыннан келе жатқан аңыз бар. Бір таңданарлығы, жер бетінде басқа дақылдардың, жемістердің барлығының жабайы түрі бар. Айталық, алманың, жуаның, сұлының дегендей, барлығының жабайы түрі табиғатта кездеседі, бірақ бидайдың жабайы түрі жоқ. Сол себептен де, қазіргі тілмен айтсақ, бидайдың ғарыштан келгеніне иланасың. Шынымен, осы қисынға, «бұл жердің дәні емес, бізге бейнебір ғарыштан жеткен» дегенге біртүрлі сенгің келеді. Үйге келген кез келген адам асығыс болса да, өзге тамақтан емес, наннан ауыз тиіп шығады. Адамдардың арасындағы ынтымақ бірлік, бір-біріне деген жақсы қарым-қатынас, ауызбіршілік дастарқанның үстіне қойылған нан арқылы нығая түседі, яғни өзі нан ауыз тиген үйіне қазақ жамандық тілемеген. Нанын берген адамға жамандық ойламаған. Қазақтың «бір күн дәм татқан жерге қырық күн сәлем» дейтін сөзі осыдан келіп шыққан.