Там пра адну жанчыну,якая адправила свайго сына на вайну. Шли гады ,а ен усе не вяртался. Вырашыла я пайсти яму насустрач. Ишла цераз лес и убачыла брацкую магилку. Далей яна не магла ийци таму, што у ей балели ноги. Засталася яна ухаживать за гэтай магилай.
Ну вообще лучше прочитай
танканогі, чорнавалосы, чарнабровы, марозаўстойлівы, шэравокі, рэдкалессе, поўнагалоссе, паўнаводны, жаўтабокі.
Как человек разговаривает - такая у него и душа.
Наверное так...
Ответ:
Объяснение:
зашумела (адз.л, н.р.) сiняе мора
зашумела (адз.л., ж.р.) хуткая рака
зашумелi (мн.л.) марскiя хвалi
паплыў (адз.л., м.р.) па зорным небе месяц
паплыла (адз.л., ж.р.) па рацэ рыбацкая лодка
паплыла (адз.л., н.р.) па небе лёгкае воблака
паплылi (мн.л.) у паветры павуцiнкi бабiнага лета
у прошлым часе дзеясловы маюць суфiкс л або ў(у м.р.)
Кожны год наша краіна адзначае чарговую мірную вясну, але час, франтавыя раны і хваробы няўмольныя. З кожных 100 пераможцаў у жывых засталося сёння толькі двое. І гэтая сумная статыстыка прымушае нас, усіх тых, хто нарадзіўся пасля перамогі, з асаблівым пашанай, клопатам і ўвагай ставіцца да кожнага ветэрану Вялікай Айчыннай вайны. Кожны год у гэтыя дні аб'яўляецца хвіліна маўчання, тройчы гучаць залпы ваеннага салюту, і ўсе мы ў гэтую хвіліну думаем пра сваё, а па сутнасці - пра адно і тое ж: у думках ўспамінаем сваіх дзядоў і прадзедаў, якія на палях бітваў аддалі жыцця дзеля перамогі , дзеля нашага жыцця і нашай будучыні. Памяць пра продкаў - не толькі гістарычных, але і непасрэдных прадстаўніках нашых сем'яў - складае галоўнае багацце нашай душы. Бо для таго, каб мы цяпер жылі і былі такімі, якія мы ёсць, шматлікія пакаленні людзей стваралі наша грамадства, рабілі жыццё такой, якой ўбачылі яе мы. Ды і ў нас саміх - прамы працяг маральных, культурных, гістарычных каштоўнасцяў дзядоў і прадзедаў. Памяць аб якія пайшлі святая: «Пад кожнай магільнай плітой - сусветная гісторыя», - як казаў Г. Гейне. Гераізм воінаў Другой сусветнай вайны ... Мы не можа ведаць усіх пайменна, але хіба ў імя справа? Тое, што здзейснілі гэтыя людзі, не мае патрэбы ў каментарах. <span>Нават не ведаючы імёнаў, мы ўспамінаем пра іх добрым словам, і не выпадкова самая вялікая колькасць кветак - сведчанне памяці народнай і пакланення - менавіта ля Магілы Невядомага салдата. І гарыць Вечны агонь, пацвярджаючы: «Імя тваё - невядома, подзвіг твой - несмяротны! »Усе яны ваявалі няма за ўласны дабрабыт, ваявалі за свабоду Радзімы, змагаліся за незалежнасць народа. Таму і несмяротныя яны. Бо чалавек жыве да таго часу, пакуль пра яго памятаюць.</span>