Васіль Быкаў "<span>Аблава"
1. </span><span>Скураныя пасталы на нагах у чалавека даўно раскіслі ад балотнай вады, анучы наскрозь змакрэлі.
2. </span><span>Наўкола стаяла цішыня, нідзе не было нікога.
3. </span><span>На даўно не голеным твары чырванеў даўгі прастуджаны нос, з-пад святлявых броваў насцярожана зыркалі шэрыя вочы.
4. </span><span>Дыханне ў чалавека чулася сіпатае і частае – усё ж, мусіць, далася яму ў знакі гэтая хада па балоце.
5. </span><span>Апрануты ён быў у зрудзелы ад старасці вясковы армячок-паддзёўку, залаплены на плячы чорным суконным лапікам, на запалым жываце скасабочана трымалася раменная папружка. </span>
Толькi "на у'злессi", астатняе правiльна
<span>Скончыў работу — гуляй у ахвоту
</span><span>Любіш паганяць – любі і каня гадаваць
</span><span>Перш папрацуй, а тады й патанцуй
</span><span>Службу справіў — і гуляй
</span><span>Пад ляжачы камень вада не бяжыць
</span><span>Што напісана пяром, не выйме і сякера.
</span>