Дзень выдаўся цёплы, па-красавіцку прыпякала сонца, але быў моцны вецер. Ён гнаў па небе рэдкія белыя воблачкі , свістаў у яшчэ голых галінах прысад. Дальнія хвойнікі былі зацягнуты шызай смугой. Хутка падсыхалі дарогі, на пясчаных узгорках вецер ужо ўздымаў пыл, гнаў яго ў напоўненыя вясновай вадой лагчынкі. На вышэйшых мясцінах, дзе глеба падсыхала, аралі трактары. А з паўночнага боку хвойнікаў і ў глыбокіх ірвах яшчэ ляжаў чорны снег, спрасаваны вятрамі ,дзівосна парэзаны першымі веснавымі раўчукамі.
Саша не рызыкнуў ісці ў такі час карацейшай дарогай і пайшоў па шляху да райцэнтра, а адтуль па чыгунцы.
Ісці было прыемна і лёгка.
<span>Была хвіліна калі Сашу хацелася вярнуцца назад. Але ён адчуваў,што ісці назад будзе цяжка, а яшчэ цяжэй будзе пасля. Думкі пра Жэню не дадуць яму нi сну нi спакою, і ў сэрцы будзе расці пакутлівы смутак. Ды і нельга спыняцца на паўдарозе. Вунь ужо зусім недалёка лес. Не даходзячы да яго , трэба павярнуць па шляху направа, мінуць невялікі бор, што ўразаўся ў поле вузкай касой, а там і Ліпнікі. Бор гэты прасвечваўся з краю ў край, бо навокал было шмат пачарнелых пнёў. Надзвычай роўныя і высокія прыгажуні-сосны гойдаліся ад ветру, рыпелі і аднастойна, і ласкава шумелі сваімі верхавінамі (І. Шамякін).</span>
Ишоу Янка сцежкай цераз сад. Насустрач яму-чорны кудлаты сабака. Янка спалохауся и хацеу уцякаць,але да яго прытулилася кацяня Яноуцякала ад гэтага звера. Кацяня жаласна плакала. Янка узяу кацяня на руки. Сабака спыниуся,паглядзеу на Янку и схавауся у кустах.<span>
</span>
То,что сказку как правило пишет 1 автор.А легенда это что-то таинственное,которое придумало несколько людей
Прывітанне, давай пазнаёмімся.
- Прывітанне, мяне завуць Каця Мне 16 гадоў. А Вам?
- можаце называць мяне на «ты». Мяне клічуць Лена і мне 15 гадоў.
- Вельмі прыемна! Я з Мінска А адкуль ты?
- Я таксама з МІНСКА Чым ты займаешся? Ты студэнт?
- Не, я пакуль хаджу ў школу. А ты?
- Я таксама. Ты любіш сваю школу?
- Само сабой! Мой любімы прадмет - беларуская
- Я таксама люблю беларускі! У нас шмат агульнага!
- Можаш даць мне свой тэлефон?
- Чаму б і не
Лісцік <---- ліст
у беларускай мове гук <em><u>т </u></em>заўсёды цвёрды
пры смягчэнні ён пераходзіць у <em><u>ц</u></em>
