Бір адам он жасар баласын ертіп, баласына айтты:
- Анау тағаны, балам, ала жүр,- деп.
Бала әкесіне:
- Сынып қалған ескі тағаны алып неғылайын,-деді.
тағаны өзі иіліп алды әкесі тағаны сатты. Одан біраз жер өткен соқ, шие сатып отырғандардан шие сатып алды. Сонымен, шиені түйіп, шетінен өзі алып жеп, баласына қарамай, аяңдап жүре берді. Біраз жер өткен соң, әкесінің қолынан бір шие жерге түседі. бала да тым-ақ қызығып келеді екен, жерге түскен шиені жалма-жан жерден алып, аузына салды. Бітегенеден соң және бір шие, онан біраз өткен соң және бір шие, сонымен әр жерде бір әкесінің қолынан түскен шиені он шақты рет иіліп, жерден алып жеді. Ең соңында әкесі тоқтап , баласына шиені орамалымен
беріп тұрып айтты:
- Көрдің бе, мана тағаны жамансынып жерден бір ғана иіліп көтеріп алуға еріндің, енді тағаға алған шиенің жерге түскенін аламын деп бір еңкеюдін орнына он еңкейдің. Мұнан былай есіңде болсын: аз жұмысты қыйынсынсаң - көп жұмысқа тап боласың; азға қанағат ете білмесең - көптен де құры боласың- деді.
Мектепте муғалім маган борды алып есепті шығар деді.Мен жазып болганнан кейін мұғалімнің рұқсатымен шубкректі алып тақтаны сүрттім
Жаманқұлов Тұңғышбай Қадырұлы, Әл-Тарази (2.10.1948 ж.
т., Жамбыл облысы Байзақ ауданы Абай а.) — актер, режиссер, Қазақстанның
халық арт. (1992; 1982 жылдан Қазақстанның еңб. сің. арт.), проф.
(1979). Алматы өнер ин-тының (қазіргі Қазақ ұлттық өнер академиясы)
актерлік ф-тін бітірген (1973). Актерлік өнер жолын студенттік кезінен
Қазақ драма театрында бастады (1970). 1993 — 2001 ж. осы театрдың
директоры әрі көркемдік кеңестің төрағасы болды. Ж. Қазақ драма театры
сахнасында Бейсенбай (Қ.Мұқашевтың “Дала дастанында”), Арыстан
(Қ.Мұхамеджановтың “Бөлтірік бөрік астындасында”), Бақтығұл
(Қ.Ысқақовтың “Таңғы жаңғырығында), Мырзахмет (Т.Ахтановтың “Жоғалған
досында”), Демесін (Д.Исабековтің “Кішкентай ауылында”), Көтібар, Сырым
(М.Әуезовтің “Айман — Шолпан” мен “Қарагөзінде”), Жалмұхан
(ұ.Мүсіреповтің “Ақан сері — Ақтоқтысында”), Абылай хан (Ә.Кекілбаевтың
“Абылай ханында”, М.Байсеркеновтің “Абылайдың ақырғы күндерінде”),
Әбутәліп (Ш.Айтматовтың “ұасырдан да ұзақ күнінде”), т.б. рөлдерді
сомдады. Бұл рөлдерде Ж. ұлттық және әлемдік театр мектептерінің
дәстүрін терең меңгерген, диапазоны кең актер екенін танытты. Ж.
еліміздің кино өнерінің дамуына да елеулі үлес қосып, Чекист (“Отқа
оранған Орал”), Тәңірберген (“Қан мен тер”), Әбілқайыр (“Жаушы”),
Оразмерген (“Ақырғы аманат”), Болат (“Тарғыл қауын”), Әзімхан (“Қаралы
сұлу”), Қайырхан (“Отырардың күйреуі”), Құнанбай (“Жас Абай”) бейнелерін
өзіне тән ерекше шеберлікпен сомдап шықты. “Отырардың күйреуі”
фильміндегі Қайырхан рөлі үшін Қазақстан Республикасы Мемл. сыйл.
лауреаты атанды (1992). Ж. режиссер ретінде К.Гоццидің “Турандот
ханшайым”, М.ұапаровтың “Тұзды шөл”, Қ.Шахимарданның “Томирис”
пьесаларын сахнаға шығарып, бүгінгі заманғы отандық театр өнерінің
деңгейін көтеруге үлес қосты. Ж. — концерттік ұжым “Тамашаны” алғашқы
ұйымдастырушылардың бірі. Ол 1974 жылдан пед. қызметпен шұғылданып,
Қазақ драма театры жанындағы студияда, Алматы мемл. ун-тінде дәріс
оқыды. 1979 жылдан Қазақ ұлттық өнер академиясында актерлік шеберлік
бойынша сабақ беріп, жеке курс жүргізеді.
ҚЫС КЕЛДІ.КЕШЕ ТУНДЕ ҚАР ЖАУЫПТЫ.МАҒАН ҚАРМЕН ОЙНАҒАН ОЙНАЙДЫ.ЖƏНЕ ГАНА ҚАРДАН АҚҚАЛА ЖАСАДЫҚ.МЕН БІРАЗДАН КЕЙІН ТАГЫ ШЫГАМЫН