Акаличнасть это второстепенный член сказа, который отвечает на вопросы где? как? когда? в какое время? почему? и т. п., КРОМЕ вопросов ускосных склонов и вопросов какой? чей?
Улетку я часта хадзіў на рыбалку на возера, што знаходзілася паблізу нашай вёскі. Каля возера расла вольха. Закінуўшы вуду, я любіў ляжаць пад ёю і, не зводзячы вачэй з якога-небудзь воблака, глядзець на неба. Асабліва прыемна такое баўленне часу, калі воддаль раз-пораз вуха ловіць водгалас надыходзячай навальніцы. Я жыву на краю вёскі недалёка ад возера, таму магу ляжаць да таго часу, пакуль ўжо не зазіхацяць водсветы маланак над галавою. Так было і ў гэты аўторак. З адным толькі адрозненнем. Навальніца на гэты раз пачалася ў адно імгненне. Таму я паспеў толькі перабегчы цераз зааранае iржышча і дабегчы да бліжэйшай амшары, дзе і намерыўся перачакаць непагадзь. На зямлю апусцілася такая імгла, што хоць вока выкалі. Мне было вельмі страшна, але я, заціскаючы вушы рукамі, дачакаўся заканчэння гэтага жаху, і атрымаў магчымасць імчацца дадому, дзе ў цяпле і цішыні жаваў ігрушы і распавядаў пра сваю прыгоду маме. Мама сказала, што будзе мне навука, як перад навальніцай на возера хадзіць. Думаю, яна мае рацыю.
<span>Машека - герой белорусского народного предания, борец против социальной несправедливости, благородный разбойник. По преданию, у могилы убитого Машеки возник Могилев.</span>
Прама з лесу агрызкам алоўка брат напісаў маме ліст пра жыццё ў лагеры.
Калі
я папрашу вас вызначыць у гэтым сказе склонавыя формы назоўнікаў, вы
назавеце назоўны, родны, давальны, вінавальны, творны і месны. Разам
шэсць склонавых формаў. З пункту гледжання сучаснай мовы менавіта
так і ёсць. Аднак калі зірнуць на справу з пункту гледжання гісторыі
мовы, то атрымаецца, што ў нашым сказе не шэсць, а восем склонавых
формаў і кожная з іх ўжыта адзін раз. Выходзiць, разыходжанні паміж
сучаснай мовай і мовай старажытных славян тычацца цяперашніх роднага і
меснага склонаў.