Жауап қайтаруды жоғарып, сөзге <span>тоқтап, </span>жеңілгенін<span> мойындау деп ойлаймын!</span>
Родился 9 (22) марта 1902 года в нынешнем ауле Жанажол Жамбылского района Северо-Казахстанской области. Происходит из рода керей Среднего жуза.
Обучившись в родном ауле грамоте, в 1916 году поступил в русское двухклассное училище, где проучился один год, затем поступил в русскую школу 2-й ступени, которую окончил в 1921 году.
В 1923—1926 годах учился сначала на рабочем факультете в Оренбурге и затем в Омском сельскохозяйственном институте. Много лет работал редактором разных газет и журналов, секретарём и первым секретарём Правления Союза писателей Казахстана, членом Правления Союза писателей СССР. Был также членом ЦК КП Казахстана и председателем Верховного Совета Казахской ССР. Свою литературную деятельность Мусрепов начал в 1925 году. Первая повесть «В пучине» (1928) — о событиях Гражданской войны 1918—1920. С 1928 участвует в литературно-художественном журнале «Жана-Адебиет».
Произведения писателя были переведены на 34 языков мира.
Количество произведений писателя переведенных на русский язык 295.
<span>
</span>
Поздравляю с новым годом!
Пусть вам дедушка мороз
принесёт всё-всё-всё!
И счастья, и здоровья.
И ВСЕГО ВСЕГО ВСЕГО!!
Ертеден тағылымы мол қазақ халқымыз "Баланы жастан" деп рухани құндылықтарымызды бала тәрбиелеудің игілігіне жұмсаған. Жас шыбықты жастайынан халық ауыз әдебиетімен суарып, ел үшін ерен еңбек сіңірген тұлғаларды үлгі етіп, ұлтжандылыққа тәрбиелеген.Сонымен қоса отбасындағы қағида - әке-ана құрметі, үлкенді құрметтеу, кішіні ізеттеу. Бала тәрбиесі бесіктен деп ұғынған отбасы әр баланың тәрбиесін, түздегі қылығын қадағалап отырған. Өйткені, тәрбиелі адам - тағалы атпен тең деген. Ата- анаға деген сыйластықтың негізінде бала көкейінде " Үлкенді сен сыйласаң, кіші сені сыйлайды,кіші сені сыйласа, кісі сені сыйлайды" деген халық даналығы қалыптасқан.<span>Жастар біздің қоғамның негізгі тірегі. " Болашағыңды білгің келсе, бүгініңе қара" демекші, әр қоғам елдің болашағына алаңдайды.Сол сияқты, біздің қоғамда орын алып жатқан келеңсіз мәселелер бар. Соның бірін қозғасақ, жастардың қоғамдық көліктердегі әрекеті. Аяқ - қолы балғадай жастардың қоғамдық көліктерде құлақтарыңа құлаққап тағып алып, көрсе де көрмегенсіп отыра беретіндерін көзіміз көріп жүр. Керісінше жасы үлкен адамға орын беріп, "рақмет, көп жаса" деген бір ауыз жылы лебізің естігенге не жетсін? Өйткені «қартайған шағыңда өзіңді басқалар құрметтеу үшін жас кезіннен қауқары қайтып, сақал – шашы ағарған кісіге ізет қыл» дейді. Бауыржан Момышұлы атамыз " Қарт адам - ұзақ сапар шегіп, тоналып қалған жолаушы сияқты " деген қарияларымызға сый- құрметімізді аямайық, әр сөзінен ғибрат ала білейік. Кәріліктен ешкім құтыла алмаған. Бірақ кәріліктің өзінің сәні – мәні бар.<span> Ұлықпан Хакім мың жасаған дейді, ешкім мың жасамайды, тек өсіп-өнген, тәрбиелі ұрпағымен мың жасайды. «Үлкенге - құрмет, кішіге – ізет» екенін есімізден шығармаған жөн болар.</span></span>