Словы "родны край" не заўсёды азначаюць для розных людзей адно і тое ж. Для некаторых родны край - гэта месца, дзе яны нарадзіліся. Для іншых - дзе яны пражылі большую частку жыцця. Але часам родным краем становіцца месца, дзе ты быў усяго раз. Проста так склалася, што менавіта гэта тое месца, дзе ты адпачываеш душой і сэрцам.
Я называю родным краем вёску, дзе жывуць мае бабулі і дзядулі, дзе нарадзіліся мае мама і тата. Так склалася, што нарадзіліся яны ўсе ў адной вёсцы. І нядзіўна, што ў дзяцінстве я праводзіў там цэлае лета і амаль усе святы: то ў адных дзядулі і бабулі, то ў другіх.
Вёска гэтая невялікая, але тым яна мне і падабаецца. Там няма мітусні і шуму, як у горадзе. Там можна адпачыць ад тэлевізара, тэлефона і інтэрнэту.
А якая там прыгожая прырода! Непадалёку знаходзіцца лес, дзе расце мноства грыбоў і ягад. А трохі далей ад яго размяшчаецца возера, куды мы з бацькамі хадзілі летам купацца.
<span>Мая вёска - гэта тое месца, адкуль ад'язджаеш адпачылым, нават калі ты ўвесь час працаваў на гародзе. На жаль, цяпер у мяне радзей атрымліваецца бываць там. Але ў бліжэйшую нядзелю я абавязкова туды з'езджу, я абяцаю.
</span>
Сонечнай- п. ф. сонечны, адз. л. Адносны, М. с
Виецца (што?) вроде правильно потомучто у меня эта домашняя была
У тэатр наша сям'я збiралася ўчора. Даўно матуля набыла квiткi. Мы з захапленнем глядзелi цiкавы спектакль. Акцёры захаплялi гледачоў цудоўнай iгрой.
У вершы "Беларуская песня" аўтар паказвае нам сваю любоў да свайго роднага краю.
У вершы, мы бачым, як аўтар апісвае прыроду роднага краю:
"Нават мёртвым я згадаю высокія зоркі,
Над ракою барвовай і цёмнай палёт скураная,
Белы ветразь на сініх азёрах, шырокіх і гордых,
І боры-акіяны, і неба - цвіценне льнов. ».
Аўтар параўноўвае свой родны край з квітнеючай грушай: "Ты - наш край. Ты - квітнеючая груша над дзедаўскім домам," і хоча нам даць зразумець, што на самой справе, наш край - гэта квітнеючы край. Ён расквітае і паказвае сваю вытанчаную прыгажосць, але толькі толькі ад чалавека залежыць, ці пабачыць гэты чалавек, такую прыгажосць! Калі б чалавек пачаў прыглядацца ў свой край, то ён бы пачаў заўважаць усю яго прыгажосць і вытанчанасць.
Уладзімір Караткевіч прымушае нас задумацца аб тым, каб мы па-іншаму пачалі ставіцца да свайго роднага краю, пачалі яго любіць і пачалі яго абараняць да апошняга ўздыху.
