Паулiк любiцЬ восенЬ. Але толЬкi тыя днi, калi няма дажджу.
Нялегка, галосна, размаўляць, здаровы або агромны, трыпутнік, разам
Брат рак арбат карта карат брак бар раб так акт
<span>І службу служы, і сябру дапамажы.
</span><span>Прыяцеля пазнаеш у няшчасці.
</span><span>Чалавек без сябра што ежа без солі.
</span><span>Лепш сто сяброў, як сто рублёў.
Новых сяброў набывай, але старых не забывай.
</span><span>Не той сябра, хто вусны мёдам мажа, а той, хто ў вочы праўду кажа.</span>
Слова, якое называе тое, пра што ці
пра каго гаворыцца ў сказе, называецца дзейнікам. Дзейнік адказвае на пытанні
хто?, што?
Дзейнік – галоўны член сказа.
Сказ – больш складаная
сінтаксічная адзінка, чым словазлучэнне, а таму і сінтаксічная сувязь слоў у
сказе таксама больш складаная і разнастайная.
Граматычная аснова можа
складацца і з аднаго галоўнага члена – дзейніка ці выказніка.
Самай тыповай формай выражэння
дзейніка з'яўляецца назоўнік назоўнага склону:Зімовыя хмары нізка павіслі над
зямлёй.
У ролі дзейніка часта выступаюць займеннікі: Яны дужа
сябравалі, Лявон і Ціхан.
Радзей у ролі дзейніка выступаюць іншыя часціны мовы, пры гэтым
яны набываюць значэнне назоўніка ў назоўным склоне. Напрыклад: Здарылася
самае страшнае ;Абое стаялі разгубленыя; Жыць – Радзіме служыць .
Дзейнік можа быць выражаны спалучэннем слоў, напрыклад: Міхаська
і Кастусь употайкі пазіралі на Васіля, ледзь прыкметна пасмейваліся з яго.
<span>Дзейнік —
гэта слова або спалучэнне слоў, якое абазначае той прадмет думкі, пра дзеянне,
стан, уласцівасці або якасці якога паведамляецца ў выказніку, г. зн. галоўны
член сказа, які граматычна не залежыць ад іншых членаў сказа і паясняецца
выказнікам.</span>