По Белорусски так же буде: Доля
Яўхім Корч з раману “Людзі на балоце”
– сын багатага бацькі, найпершы жаніх у вёсцы. Ён падабаецца дзяўчатам, адчувае
гэта, таму паводзіць сябе фанабэрыста і ўпэўнена. Ён думае, што ягонае багацце
дае яму сілу і перавагу ў параўнанні з астатнімі. Ён лічыць іх слабейшымі, і
бывае грубым, нахабным у абыходжанні. У той жа час, у яго ёсць свая слабасць –
дзяўчына Ганна, якую ён хоча зрабіць сваёй жонкай. У дачыненні да яе і яе сям’і
ён дасціпны, намагаецца рабіць шырокія жэсты, дорыць дарагія падарункі.
Характар Яўхіма ў рамане
паказваецца праз яго сям’ю, праз іх быт. У параўнанні з астатнімі куранеўцамі
яны лічацца заможнымі. Шмат хто з аднавяскоўцаў ставіцца да іх з пагардай.
Лічыцца, што акрамя зямлі і грошай, у іх няма ні душы, ні павагі да іншых. У
той жа час, усе прызнаюць, што сваё багацце сям’я Карча прыдбала працавітасцю,
яны руплівыя і рукастыя.
<span>
</span>
<span>Вобраз Хадоські – адзін з
самых пяшчотных, лірычных жаночых вобразаў у творы. Яна ўспрымае свет вельмі
эмацыйна, нават наіўна. Можна сказаць, што Хадоська тут супрацьпастаўляецца
Яўхіму з ягоным грубым, жорсткім поглядам на свет і стаўленнем да людзей. Праз
Яўхіма Хадоська спазнала няшчасце, якое скалечыла ёй жыццё. Але яе вобраз
застаецца светлым на працягу ўсяго раману. Урэшце пісьменнік і ёй дорыць
дзявочае шчасце ў вобразе Хоні, які лечыць яе душэўныя раны.</span>
Цытатная характарыстыка Кручкова:
"Я ж цябе навучу, куды няправых сведкаў садзяць"
"Тут, брат, нам харошае жніво!"
"Я хоць чалавек, як кажаш, судовы, але ўсё зраблю па-хрысціянску ды яшчэ на тваім вяселлі паскачу"
"Харашо! Для вас здзелаю, прыму грэх і ответ на себя"
"Я ж сам шляхціц, вам родны, але што ж рабіць? Служба - не дружба. Законы, міленькія, законы!"
Цытатная характарыстыка Пісульніка:
"Пісулькін важна садзіцца, вымае корак з чарнільніцы, разбірае паперы і іншыя падае станавому"
"Харашо быць пісьмавадзіцелем у разумнага чалавека"
Ганна
Ганна 76 годзін
вельмі добрая і працавітая жанчына .Ляжала пад бомбамі у вайну , так можна сказаць што яна смелая і не боіцца смерці.Пахавала 3 дзяцей у вайну , і сама у сваей хаце гарела, остауся у неё адзін сын ,і то нейкі няудалой выйшау.Но не смотря на это на жіццё не жалуецца.
Гастрыт 80 гадзін
чалавек добры , но памешаны на справядлівасці . Поскольку быу начальнікам сваей вёсцы , смотреу каб ніхто нічога не брау , ус по справедлівасці)
<span><span>Яйка , яйка
</span><span>Размаляваная вечка .
</span><span>Хто крышку адкрывае ,
</span><span>Той у казку трапляе .
</span><span>( адкрываецца вечка, там цацка - кураня )
</span>Жыло -было на свеце маленькае жоўтае пухнатае кураня . Яно было вельмі цікаўным да жыцця, яму ўсё было цікава. <span>Кураня марыло убачыць лес , рэчку , поле і многае іншае , пра што чула ад старэйшых .
</span>Але мама заўсёды казала яму: " Будзь асцярожны , выходзячы з двара. <span>У
лесе жыве хітрая ліса , якая вельмі любіць есць маленькіх куранят , а
высока за хмарамі жыве злы каршун , які можа схапіць цябе вострымі
кіпцюрамі і забраць » .
</span>Аднойчы кураня ўсё ж такі не ўтрымалася і адправілася шпацыраваць у лес далёка ад дома. Які велізарны і дзіўны свет яно адкрыла ! <span>Як усё было цікава !
</span>І вось , кураня убачыла вузкую сцежку і пайшоло па ёй. Раптам над ім з'явілася велізарная , чорны цень . Малое адразу здагадалася , што гэта і ёсць страшны каршун . Беднае кураня кінулася бегчы з усіх ног , але каршун хутка набліжаўся. <span>Здавалася , выратавання няма.
</span>Раптам кураня ўбачыла вялікую паляну , на якой раслі жоўтыя дзьмухаўцы . «Гэтыя кветкі такія ж жоўтыя і пухнатыя , як я. І мяне не будзе сярод іх бачна » , - падумала кураня і хуценька шмыгнула у зараснікі. Ах , як стукала яго маленькае сэрцайка ! Калі яно аддыхалася і зразумела , што небяспека мінула, то падумала: «Якія ж гэта цудоўныя кветкі ! <span>Яны падобныя на маленькія сонейкі і такія ж ласкавыя » .
</span>Тым часам злы каршун лётаў над палянай і думаў : « Куды ж падзелася гэтае кураня ? Бо яно не могло уцячы далёка . Вакол адны бесталковыя дзьмухаўцы . <span>Хутка яны ператворацца ў пух , і вецер панясе іх » .
</span>А залацістыя дзьмухаўцы ціха- ціха кiвалi галоўкамі і думалі: « Мы хутка станем пярынка і паляцім невядома куды . <span>Але ўсё ж мы не дарма пражылі на свеце - мы выратавалі жыццё гэтаму мілага маленькаму кураню » .</span></span>