Аман неге жаман?
Үсті басы кір,
Бұл - бір.
Сөзі дөрекі,
Бұл екі.
Аяқ-қолы күс,
Бұл - үш.
Бергіш - ақ серт,
Бұл - төрт.
Айтқанға көнбес,
Бұл - бес.
Осындай Аман,
Сондықтан жаман!
Главная
Наша Анапа
Анапа – черноморский российский курорт, расположенный в юго-западной части Краснодарского края, на стыке предгорий Кавказа и степей Таманского полуострова. Площадь региона составляет почти тысячу кв. км.
Анапа – один из самых древних городов России. Её возраст составляет более 2 500 лет. В разные периоды здесь располагались города Синдика и Горгиппия. В 1846 год Анапа получила статус портового города «для поселения жителей торгового и промышленного класса».
Указом Президента от 22.09.1994 № 1954 Анапе придан статус Федерального курортного региона, предназначенного для отдыха и лечения детей, подростков и родителей с детьми.
От большинства морских курортов Анапу отличают уникальные природные ресурсы. Анапа – самый солнечный город России, где солнце светит почти 300 дней в году, а купальный сезон длится с 15 мая по 15 октября.
Анапа – единственный в России курорт, обладающий лечебными песчаными пляжами протяженностью 42 километра и 12-километровыми галечными пляжами.
Анапа богата собственными целебными грязями и минеральными водами. Мощный оздоровительный эффект дает ионизированный воздух многовековых реликтовых можжевеловых лесов, расположенных в районе села Большой Утриш, и солнечные ванны на кварцевых песках – псаммотерапия.
На всем протяжении города и его главной магистрали – Пионерского проспекта построены прогулочные тропы здоровья – «терренкуры» протяженностью 22 километра. Вдоль них размещены общедоступные питьевые бюветы с местной минеральной водой.
Климатический и лечебный потенциал Анапы был неоднократно отмечен на самом высоком уровне. Генеральная ассамблея Всемирной федерации водолечения и климатолечения (FEMTEK) дважды присваивала Анапе титул «Лучший курортный регион мира». Трижды Анапа становилась победителем краевого конкурса «Курортный Олимп» в номинации «Курорт года», была признана самым безопасным городом России.
В мае 2011 года Указом Президента России Анапе присвоено звание «Город воинской славы».
Крупнейшей отраслью Анапы является санаторно-курортный и туристский комплекс, который включает 207 санаторно-курортных организаций, 89 гостиниц, более 4 100 специализированных и индивидуальных средств размещения, 30 туристских и экскурсионных фирм, 19 объектов туристского показа и объектов инфраструктуры.
Ведущими санаторно-курортными предприятиями Анапы являются: СКК «ДиЛуч», пансионат «Высокий берег», санатории «Анапа», «Кубань», «Анапа-Океан», «Аквамарин», «Родник», «Надежда», «Русь», ЛОК «Витязь», пансионат «Кристалл» и др.
Ряд здравниц имеют сертификаты 3, 4 и 5 звезд. Лучшие врачи курорта освоили и внедрили в практику свыше 400 лечебно-диагностических методик, многие из которых уникальны и не имеют мировых аналогов.
Анапа является крупным транспортным узлом, имеющим аэропорт, железнодорожный, морской и автовокзалы, развитую сеть шоссейных дорог. Это дает возможность посетить курорт всем желающим.
Анапу по праву называют фестивальной гаванью России. Ежегодно курорт встречает свыше 20 крупных фестивалей.
За последние годы курорт стал настоящей малой спортивной Меккой. Здесь каждый год на высоком организационном уровне проходит более 500 спортивных мероприятий всероссийского и международного уровня.
Анапа – один из наиболее благоустроенных курортов Краснодарского края. Город отличают чистота на улицах, цветы, благоустроенная Набережная, ухоженные фасады домов, обустроенные, красивые и чистые пляжи.
Продолжается реализация программы «Анапа – город цветов». За последние годы город украсили новые объекты – парк Аллея Роз с каскадным фонтаном, малые архитектурные формы: семейство слонов на Пионерском проспекте, гигантская бабочка в парке 30-летия Победы и цветочный корабль с алыми парусами на Набережной. На площади 7 гектаров создан парк «Ореховая роща» с самым крупным на Черноморском побережье розарием.
В Анапе построены новые спортивные объекты. В апреле 2011 года открыт многофункциональный спортивный комплекс на улице Омелькова. В конце 2011 года на территории санатория «Нефтяник Кубани» завершится строительство плавательного центра со зрительскими трибунами на 1 200 мест, двумя бассейновыми чашами для занятий плаванием и водным поло, где будут проводиться соревнования европейского и мирового уровня.
По сочетанию комплекса природных факторов и динамике развития инфраструктуры Анапа обладает особой инвестиционной привлекательностью и мощным потенциалом для реализации проектов любой степени сложности. Курорт уверенно смотрит в будущее, и перспективы его развития неоспоримы.
В настоящее время санаторно-курортная отрасль продолжает динамично развиваться, чтобы предлагать своим гостям новые, перспективные услуги в части отдыха и оздоровления.
<span>Добро пожаловать в Анапу, где вам рады всегда!</span>
<span>Ада́м Берна́рд Мицке́вич — польский поэт, политический публицист, деятель польского национального движения. Оказал большое влияние на становление польской и белорусской литературы в XIX в.
Родился Адам </span>24 декабря 1798,<span>на хутары Завоссе на Навагрудчыне ў сям''і збяднелага шляхціца, адваката Мікалая Міцкевіча.
</span> <span>Пачатковую адукацыю атрымаў у Навагрудскай дамініканскай школе. У 1815 паступіў на фізіка-матэматычны факультэт Віленскага універсітэта. Зразумеўшы, што дакладныя навукі не яго прызванне, праз год перавёўся на гісторыка-філалагічны факулътэт. Тут узнікла тайнае студэнцкае таварыства філаматаў (сяброў навукі), адным з кіраўнікоў якога стаў М. Першыя яго паэтычныя творы напісаны пад уплывам філамацкіх ідэй. У паэме "Мешка, князь Навагрудскі" (1822), апавяданні "Жывіла", шэрагу вершаў упершыню з''яўляецца прывабны вобраз рамантычнага героя-барацьбiта за свабоду і шчасце народаў Літвы і Беларусі.
</span><span> У 1821 г. таварыства філаматаў ператварылася ў таварыства філарэтаў (сяброў дабрачыннасці). Па ініцыятыве М. створаны шэраг масавых арганізацый моладзі, у якіх меркавалася рыхтаваць новыя кадры для філарэтаў. . Найбольш бунтарны твор М. гэтага перыяду - "Ода да маладосці" (1820), з якой пазней ішлі ў бой паўстанцы 1830 г. Адначасова з вершамі-маніфестамі М. стварыў цыкл рамантычных балад, што ў 1822 увайшл ў І том яго твораў. Сярод іх сусветна вядомыя "Люблю я!", "Рамантычнасць", "Свіцязь", "Рыбка", сюжэты якіх падказаны беларускімі народнымі паданнямі і песнямі. </span>
<span> 1834 г. М. ажаніўся з Цэлінай, дачкой польскай піяністкі і кампазітара М. Шыманоўскай-Валоўскай. Распачаў працу над "Гісторыяй Польшчы", фантастычным творам "Гісторыя будучага", драмамі "Барскія канфедэраты" і "Якуб Асінскі". Ен вельмі сумаваў па сваёй радзіме, куды не мог вярнуцца, і адчуваў, як павольна губляе паэтычнае натхненне:Літва, о айчына мая!Ты што здароўе...Як цанiць цябе трэба,той толькі спазнае,хто цябе страціў...Гэтыя радкі з "Пана Тадэвуша" адпавядалі тагачаснаму душэўнаму яго стану. Каб палепшыць матэрыяльнае становiшча сям''і, М. чытаў лекцыі па лацінскай літаратуры ў Лазанскай акадэміі, потым у Парыжы, на кафедры Калеж дэ Франс па гісторыі літаратур славянских народаў. Яго лекцыi слухалі Жорж Санд, Сен-Без, гісторык Мiкеле. Але хутка М. забаранілi чытаць лекцыі, бо ён неабачліва пахваліў Напалеона.У 1848 г., калі хваля рэвалюцый ахапіла Францыю і Італію, М. прыкладаў вялікія намаганні, каб стварыць у Італіі Польскі легіён, які, уліўшыся ў армію Гарыбальдзі, змагаўся супраць агульнага прыгнятальніка Аустрыйскай імперыі. М. адначасова пачаў выдаваць у Парыжы штодзённую палітычную газету "Трыбуна народаў", якая неўзабаве была забаронена ўладамі за крытыку ў адрас Луі Напалеона.У 1854 г., калі пачалася руска-турэцкая вайна, польскія эмігранты вырашылі стварыць ваеннае фарміраванне ў Турцыі, каб ваяваць пад кіраўніцтвам англічан і французаў супраць Расійскай Імперыі. Па рэкамендацыі ініцыятара гэтай акцыі князя Чартарыйскага М. накіравалі ў Істамбул пасланцам ад французскага міністэрства асветы, якое цікавiлі справы навуковых і культурных устаноў у славянскіх краінах пад уладай Турцыі. Там М. дапамагаў польскім патрыётам Чайкоўскаму (Садык Паша) і генералу У.Замойскаму, але патрабаваў, каб Польскі легиён дзейнiчаў самастойна, а не пад кiраўніцтвам іншаземцаў. Гэта збянтэжыла польскую эміграцыю, а яшчэ больш збянтэжыла тое, што М. адначасова з Польскім легіёнам пачаў ствараць Жыдоўскі легіён. У разгар гэтай справы М. нечакана памёр у Канстанцінопалі (па афіцыйнай версіі, ад халеры). Але існавала меркаванне, што ён быў атручаны прыхільнікамі князя Чартарыйскага, якія лічылі, што такімi дзеяннямi М. ганьбіць гонар Польшчы. М. быў пахавана на парыжскіх могілках у Монмарансі. 1890 г. астанкi М. перавезены ў Польшчу і пахаваны ў нішы каралеўскага палаца Вавель у Кракаве побач з А.Т.Касцюшкам. </span>