Наступіў студзень. Зіма ў поўным разгары. З кожным днём мацнеюць маразы. Сыпле і сыпле снег, шчыльна ўкрываючы сонную зямлю белым пакрывалам. А калі выдасцасярод завірух і непагадзі бязветраны дзянёк, дык здаецца, што наваколле застыла ў цішы.
Асабліва самотна ў такі час у лесе — быццам ніводнай жывой душы няма. Але лес жыве. І аб гэтым сведчаць шматлікія сляды, пакінутыя яго жыхарамі на бялюткім снезе. Калі пашанцуе, то ў зімовым лесе можна пачуць і сапраўдную звонкую песеньку. Гэта крыжадзюб — адзіная птушка нашых лясоў, якая выседжвае птушанят нават у самыя моцныя маразы. Заліваецца каля свайго гнязда, якое надзейна схавана ад сцюжы і ветру ў самай гушчыні яловых лапак.
<span> Але зіма ёсць зіма. Цяжка даводзіцца ўгэтую пару лясным жыхарам. Раскопваюць капытамі снег у пошуках летапшяй травы алені і казулі, ціснуцца да жытла чалавека сінічкі і снегіры. Кожны прыстасоўваецца, як можа. </span>
<span>Учора мы з сябрамі хадзілі ў цырк. Там было шмат вясёлых блазнаў. Я лічу, што любы чалавек ня ўстоіць перад блазнам і засмяецца. Мне і маёй сяброўцы Каці вельмі спадабаўся леў Барыс. Мы з ёй бачылі, як мядзведзь ездзіць на веласіпедзе.
Раней я думала, што змеі вельмі брыдкія і страшныя, але калі я іх памацала, яны мне спадабаліся. Мы з Кацяй вырашылі, што цяпер кожныя выхадныя будзем хадзіць у цырк. Я і вас заклікаю схадзіць!</span>
Адным з лепшых твораў знакамітага французскага пісьменніка Жуля Верна стаў прыгодніцкі раман «Пятнаццацігадовы капітан», які прыкоўвае ўвагу чытачоў дзякуючы займальнага, захапляльны сюжэт. Героі рамана на працягу паўгода перажываюць мноства дзіўных прыгод у адкрытым моры і ў трапічных лясах Афрыкі, куды іх закідвае злы рок ў асобе злачынцы і работорговца Негоро. І ў гэтых прыгодах найбольш ярка выяўляецца Дзіўны характар юнага капітана Дзіка Сэнда.
«Яго разумны твар дыхала энергіяй. Гэта быў твар чалавека не толькі смелага, але і здольнага дерзать», – падкрэслівае аўтар.
Не раз, сутыкаючыся з цяжкасцямі, даводзіцца Дзіку рызыкаваць жыццем, але адважны юнак ніколі не спыняецца перад перашкодамі. Ен праяўляе дзіўную знаходлівасць і мужнасць менавіта ў тыя хвіліны, калі здаецца, што нішто ужо не можа выратаваць ад немінучай гібелі. Юны капітан ратуе сябе самога, але ў першую чаргу сваіх сяброў. Ен бясстрашна прымае на сябе камандаванне «Пілігрымам», які не толькі застаўся без капітана, але і знаходзіўся ў баку ад звычайных марскіх шляхоў. Дзік думаў аб тым, што павінен даставіць місіс Уэлдан і яе сына да бліжэйшага порта, дзе яны будуць у бяспекі.
Аднак з-за інтрыг падлюгу Негоро падарожныя збіваюцца з шляху і замест берагі Амерыкі трапляюць у Афрыку, дзе на кожным кроку іх падцікоўвае небяспека. І зноў юны герой, не дазваляючы сабе паддавацца паніцы, знаходзіць выйсце з цяжкага становішча. Ён імкнецца прыдумаць спосаб дабрацца да берага, які таіў бы ў сабе менш небяспек для яго спадарожнікаў. Але на шляху іх чакаюць новыя выпрабаванні. Падарожныя трапляюць у палон да рабаторгоўцам, дзе і самі ператвараюцца ў рабоў. І нават у гэтай нялегкай сітуацыі Дзік Сэнд прыдумляе план выратавання. «Юны марак пераходзіў ад адчаю да надзеі. Але дзякуючы сваей энергічнай натуры ён не паддаваўся нудоце і гатовы быў скарыстацца аніякай магчымасьцю, якая магла яму прадставіцца». І юнак выкарыстоўвае кожную такую магчымасць, дзякуючы чаму і знаходзіць выхад з гэтай, і многіх іншых цяжкіх сітуацый. Мы бачым, што небяспекі і перашкоды толькі загартоўваюць волю юнага капітана. Рашучасць, мужнасць, цвердасць характару, высакароднасць думак, якія праяўляе Дзік Сэнд ва ўсіх выпрабаваннях, робяць яго сапраўдным героем.
Жуль Берн пісаў, што ў сваім творы «спрабаваў паказаць, што могуць зрабіць розум і адвагу падлетка ў барацьбе з небяспекамі і цяжкасцямі, заставіўшыя яго ўскласці на сябе адказнасць, не ўласцівую яго ўзросту». Лепшыя якасці пятнаццацігадовага капітана – сіла волі, энергічнасць, адвага, настойлівасць, справядлівасць і высакароднасць – зрабілі яго адным з самых улюбеных герояў францускай літаратуры.