Бугін қарашанын 28 күні.Ауа райы күрт озгеріп біресе жаңбыр біресе қар жауды.Куннін козі сирек корінетін болды.Кошеде адамдар кун суыткасын тез қозгалып жүргендей көрінеді.
Ана жайлы ойыңды, айтып тауса алу мүмкін емес. Әркімнің өз анасына деген махаббаты шексіз. Мен де анамның маған сыйлаған мәнді өмірі үшін алғысымды айта отырып, өз ойымды аз да болса жеткізгім келеді.
Ана! Ана! Ана! «Ана» дегенде толқымайтын жүрек, толғанбайтын жан жоқ. Осы үш қана әріптен тұратын «ана» сөзінің астарында ұшан теңіз ой жатыр. Ана — әрбір адам баласы үшін ең ыстық, жанға жақын, мағыналы да қастерлі сөз. Адамзат баласы алғаш дүние есігін ашқанда ананың ақ сүтімен бойына нәр алады, ана құшағына еніп, ана мейіріміне бөленеді. Адамның аузынан шығатын ең алғаш сөзі де – «ана». Міржақып Дулатов ағамыз айтқандай, бізді сүйетұғын, күйетұғын, әрқашан қамымызды ойлап жүретұғын абзал жанды адам, бұл – ана. Алдыңа қойған мақсатыңа жетуің үшін ана жанын қиюға да дайын. Ана баласының үлгілі азамат боп өсуі үшін бар күшін салып, тер төгеді. Ананың махаббатына, құдіретіне тамсанған талай ақын әнін арнап, жырын жазып, талай жазушы қалам тербеген.
<span>«Анаңды меккеге үш арқалап барсаң да, қарызын өтей алмайсың» деген дана қазақ халқы. Шынында да, осыншама қиналып, көз жасын төге жүріп, бізді өсірген анаңа қолыңнан келгеніңнің бәрін істесең де, оның бәрі анаңның түн ұйқысын төрт бөлген бір күніндей ғана. Өз парызыңды өтеу, бұл – ана алдындағы парызды өтеу.Қаншама байлық иесі болсаң да, әлемге әйгілі адам болсаң да, анаңды, оның саған жасаған жақсылығын ұмытпау – сенің өмір бойындағы борышың. Қай адам қолынан келген сый – құрметін жасамады десеңші, шіркін! Бірақ соның бәрі анаңның бір ауыз жылы сөзіне де жетпейді. Дүниенің нұры, өмірдің гүлі, қызықтың қызығы – ананың қолында. Ана бір қолымен бесік тербетсе, екінші қолымен әлемді тербетеді. </span>
<span>Қорыта айтқанда, барлық адам ана алдындағы парызын өтеп, ақ сүтін ақтап, ананың шашына ақ түсірмей, тек осы киелі жандардың бақытты болуын ойлау керек. Себебі ең бақытты адам – анасы бар адам. Жер бетіне жақсылық нұрын себетін аналарымыз аман болсын!</span>
"Коксерек" — сұр қасқыр, воспитанный үй жағдайында. Ол әкеледі көп жамандықтан ауылында. Құрмаш өзінің сүйіктісі атады Коксерек білдіреді көксерек. Кезде адамдар ол притрагивался - жеп, отворачивал одан морду. Бірақ ойынының адамға аулақ, ол лезде проглатывал барлық, ол оған салса, тоскливо, "мстители" бос плошку, меніңше, ештеңе мәңгілік ел. Тұрған адамдарға заглядеться, ол жадно хватал бәрі жаман болды тиісті және попадалось оған зуб. Утаскивал піскен иелік ет, лакал қатық из казана, меніңше, ол қойылған оған грыз жаңа піскен тері, подвешенные кептіріледі арналған бақылау бекеттері киіз үй. Ауылдық псы түсірдік поджарые, олар қажет етпейді. У волчонка тығыз налились бүйір және кеуде айтарлықтай өсіп, майлы загривок. Ал ол үнемі аш және рыскал бойынша киіз үйде поводя қара дымқыл мұрын. Частенько ол попадался, және оның колотили аяусыз. Ол бастан және соққы скалкой, гудело басында, өткір, жгучую ауырсыну жұқалап свистящей плетки. Еппен увертываясь, ол үнсіз скалил ақ азу тістері. Жоқ жағдай, ол үшін, побитый, дауыс берді. Ауылда түнде ол проскальзывает, замеченный иттермен, қой қораларда және обнюхивает курдюки у қозылар және қойлар оның қорқады. Бірақ бірде тырысты, бала да, оқытқан, өз-сұр, сол емес түсіну алмады, нашар азық-түлік, ол крал, бір беріп, оған алаң иелері. Кезде көксерек подрос болды голенастый, бұзау, крутогорбый, өгіз сияқты, ол өсе олардың барлық. Құйрығының ол қозғаған бойынша-собачьи және босануға кім екенін анықтады, ол тағы рослей, ал загривок және арқа оның алды натянутый пияз. Бірақ соңында әңгіме волк загрыз өлтірген Құрмаш, вскормившего.
