Александр Сергеевич Пушкиннің ең сүйікті жұмысы-Руслан мен Людмила. Бұл поэмада Александр Сергеевич Пушкин ақынның ескі, орыс тарихының сәттерін және өмір сүру уақытын сипаттап берді. Поэмада Александр Сергеевич Пушкин оқырмандарды оның шығармасы ескі арнамен терең зерттелгенін, жұмыс барысында ол барлық реніштерді ұмытып, жауларын кешірді, автор үшін үлкен маңызы бар достық оған көмектескенін айтады.
Атасы мен немересі серуендеуге шығып, бұлақтың басына келген екен. Немересі суды шашып, лай қылып жатыр
Атасы бұны көріп:
- әй, балам неге суды ластап жатырсың.Ол саған ештеңе жасаған жоқ қой!
Немересі: Ол жай су емес пе ата -,депті баласы. Атасы бұған қатты ренжіп: - Егер осы су жоқ болса не істер едің . Сен оны ішпесең оны басқалары ішеді ғой. Егер осы бұлақтың су лай болып, қуаңшылық болып келсе, сен де осы суды ішер ме едің?Сусыз өмір жоқ. Барлық жан- жануарлар Суды ішеді. Егер су болмаса, жануарлар қырылады ғой.Тек жануар ғана емес, өсімдіктерге де су қажет.Суды үнемдеп пайдалану керек. Судың да сұрауы бар ғой. Олай жасауға болмайды, балам...
Бала: Енді олай жасамаймын, ата.Мен енді осы суды үнедеп пайдаланамын-, деп немересі мен атасы серуеннен үйіне қарай қайтты.
Озгерiстерге. ,,,, су коры ( солай калад). ,,,ормандарда
Каратпа
<span>Балалар, бұл жол басы даналыққа.
<span>Атқа қонайық, жігіттер, аттанатын да уақыт болыпты.</span>
Туған жер, тауыңда туып, тасыңда өстім!
</span>кыстырма
<span>Әрине, еңбексіз ер де, жер де көгермейді.
Қорыққандықтан ба,әйтеуір, екі аяғы дірілдеп кетті.
Менің айтқандарымды ұмытып кеттің-ау,сірә.</span>